इतिहासाच्या साधनांमध्ये काळानुसार बदल होत गेले आहेत. सुरुवातीच्या काळात मौखिक परंपरेवर अधिक भर दिला जाई, परंतु लेखनकला विकसित झाल्यावर लिखित साधनांचे महत्त्व वाढले. तंत्रज्ञानाच्या विकासामुळे दृकश्राव्य साधने (Audio-visual resources), आणि आता डिजिटल साधने इतिहासाच्या अभ्यासात महत्त्वाची भूमिका बजावत आहेत.

उदाहरण:

• पुराणकाळ:

  पुराणकाळात मौखिक कथा, दंतकथा, आणि धार्मिक ग्रंथ हे ज्ञानाचे मुख्य स्रोत होते. त्या काळातील इतिहास पिढी दर पिढीtransmit होत असे.

• मध्ययुगीन काळ:

  मध्ययुगीन काळात हस्तलिखिते, ताम्रपट, शिलालेख, नाणी, आणि बखरी (chronicles) यांचा वापर इतिहासाची माहिती मिळवण्यासाठी केला जाई.

• आधुनिक काळ:

  आधुनिक काळात छपाई तंत्रज्ञानाचा विकास झाला आणि पुस्तके, वर्तमानपत्रे, नियतकालिके मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध झाली. छायाचित्रे (photographs), ध्वनिमुद्रणे (audio recordings), चित्रपट (movies), आणि दूरदर्शन (television) यांसारख्या दृकश्राव्य साधनांमुळे इतिहासाचे अध्ययन अधिक सोपे झाले.

• आत्ताचा काळ:

  आजकाल इंटरनेट, सोशल मीडिया, ई-पुस्तके, आणि ऑनलाइन डेटाबेसमुळे माहिती सहज उपलब्ध होते. हे डिजिटल साधने इतिहासाच्या अभ्यासात नविन दृष्टीकोन देत आहेत.

या बदलांमुळे इतिहासाचे संशोधन अधिक विस्तृत आणि अचूक झाले आहे.