ध्यान ही स्वतःचे मन न्याहाळण्याची साधीशी 'प्रक्रिया' आहे.

मनाला विरोध नाही करायचा किंवा त्यावर ताबाही नाही चालवायचा.

फक्त मनात काय चाललंय त्याकडे तटस्थपणे पहात रहायचे.

मनात जे विचार येतात त्यांकडे लक्ष ठेवायचे.

कसलेही पूर्वग्रह ठेवून चांगले विचार, वाईट विचार असे न मानता केवळ लक्ष ठेवायचे विचारांवर.

मनात येणाऱ्या विचारांना कुठल्याही प्रतिक्रिया ( reactions ) द्यायच्या नाहीत :
की , " हे असं माझ्या मनात यायला नको",
की, "हा वाईट विचार आहे, किंवा, हा सुंदर विचार आहे, किंवा, हा मौल्यवान विचार आहे."

मनात येणाऱ्या विचारांना कुठल्याही पूर्वग्रहांच्या चष्म्यातून न पहाता ते जसे आहेत तसेच पहायचे आहे.

तुम्ही ज्या क्षणी विचारांना कुठलीही प्रतिक्रिया दिली वा योग्य/ अयोग्य ठरवले, की तुमचे ध्यान तुटले! तुम्ही विचारात गुंतलात !

कारण ध्यान म्हणजे विचारप्रक्रिये पासून अलिप्त रहाणे आहे.

पूर्णपणे अलिप्त, शांत!

मनात काय चाललंय ते फक्त न्याहाळत रहायचे.
आणि मग? एक जादू होते! आपल्याला लक्षात येते की विचार कमी कमी होत आहेत.

अगदी हळूहळू आपल्या लक्षात येते की मनातले विचार कमी कमी होत आहेत.

तुम्ही जेवढे जास्त जागरूक, तेवढे विचार कमी येतात.
तुमची जागरूकता कमी झाली की विचारांची संख्या वाढते.

हे म्हणजे जणू काही जागरूकतेवर अवलंबून असलेली विचारांची रहदारीच!

जेव्हा तुम्ही अगदी क्षणभर का होईना, संपूर्णपणे जागरूक असता, तेव्हा विचार पूर्णपणे थांबतात.

ताबडतोब आणि अचानक सर्वकाही थांबते, 'रोड' पूर्ण मोकळा, रहदारी पूर्णपणे थांबते.

हा क्षण म्हणजेच ध्यान.

धन्यवाद😊😊