एका घनदाट जंगलात, उंच पर्वताच्या पायथ्याशी, ‘नर्मदा’ नावाची एक सुंदर नदी होती. ती खळखळ वाहात होती आणि तिच्यामुळे जंगल नेहमी हिरवेगार राहायचे. त्याच जंगलात ‘चंपक’ नावाचा एक छोटा पक्षी राहत होता. चंपक नेहमी आनंदी असायचा आणि त्याचे गाणे ऐकून सगळ्यांना आनंद व्हायचा.

एक दिवस, उन्हाळ्यामुळे नर्मदा नदी खूप आटली. झाडे सुकू लागली आणि प्राणी हैराण झाले. चंपकला हे बघून खूप दुःख झाले. त्याने ठरवले की तो देवाकडे प्रार्थना करेल.

चंपक आकाशात उंच उडाला आणि त्याने देवाला आर्त हाक मारली. त्याची प्रार्थना ऐकून देवाला दया आली आणि त्यांनी पावसाला बोलावलं.

आकाशात काळे ढग जमा झाले आणि जोरदार पाऊस सुरू झाला. नर्मदा नदी पुन्हा तुडुंब भरली. झाडे परत हिरवी झाली आणि प्राणी आनंदी झाले. चंपक आनंदाने गाऊ लागला आणि त्याचे गाणे ऐकून नर्मदा नदीलाही खूप आनंद झाला.

त्या दिवसापासून, चंपक आणि नर्मदा खूप चांगले मित्र बनले. चंपक रोज सकाळी नर्मदा नदीच्या काठावर येऊन गाणे गात असे आणि नर्मदा नदी त्याला तिच्या प्रवासाच्या गोष्टी सांगत असे. त्यांची मैत्री पाहून जंगल आणखीनच सुंदर आणि आनंदी झाले.

तात्पर्य: या कथेमधून हे शिकायला मिळते की मैत्रीमध्ये निस्वार्थ प्रेम आणि एकमेकांना मदत करण्याची भावना असावी.