अभंग हा काव्यप्रकार संत ज्ञानेश्वर, संत तुकाराम यांसारख्या संतांनी लोकप्रिय केला. अभंग म्हणजे न भंग होणारे. हे रचनांमध्ये साधेसुधे आणि गेय असतात. अभंगांमधून भक्ती, वैराग्य आणि सामाजिक संदेश दिलेले असतात.

ओवी हा स्त्रियांचा आवडता काव्यप्रकार आहे. ओवी चार चरणांची असून ती विशिष्ट लय आणि छंदात गायली जाते. ओव्यांमधून সাংসारिक अनुभव, भावना व्यक्त होतात.

श্লোক हा संस्कृतमधून आलेला काव्यप्रकार आहे. हे काव्य रचना क्लिष्ट असून यात व्याकरण आणि छंदांचे नियम पाळले जातात. श्लोकांमध्ये धार्मिक, नैतिक विचार आणि तत्त्वज्ञान असते.

पोवाडा हा वीररसाने परिपूर्ण असा काव्यप्रकार आहे. यात ऐतिहासिक घटना, युद्धांचे वर्णन केलेले असते. पोवाड्यांमधून शूरवीरांची स्तुती आणि त्यांचे पराक्रम सांगितले जातात.

लावणी हा शृंगारिक आणि मनोरंजनात्मक काव्यप्रकार आहे. लावणीमध्ये प्रेम, सौंदर्य आणि विरह यांचे वर्णन असते. हे काव्य नृत्य आणि संगीतासोबत सादर केले जाते.

दिंडी हा काव्यप्रकार विशेषतः पंढरपूरच्या वारीमध्ये गायला जातो. यात संतांचे अभंग आणि भक्तीगीते असतात.

गौळणी हा कृष्णभक्तीचा एक भाग आहे. गौळणीमध्ये कृष्णाच्या बाललीलांचे वर्णन असते. यात गोपिका आणि कृष्ण यांच्यातील संवाद गेय स्वरूपात सादर केला जातो.

Arati is a song of praise to God sung during worship.