गौरी देशपांडे यांच्या "पाऊस आला मोठा" या कथेत गुंतागुंत अनेक स्तरांवर व्यक्त केलेली आहे. सर्वात वरच्या पातळीवर, ही कथा सावत्र आई आणि मुलगी यांच्यातील नातेसंबंधाची गुंतागुंत आहे. सावी आणि अम्मी यांच्यातील नातेसंबंध हे पारंपारिक नातेसंबंधापेक्षा वेगळे आहे. सावी ही एक आधुनिक, स्वतंत्र विचारांची मुलगी आहे, तर अम्मी ही एक पारंपारिक, बंधनात जखडलेली स्त्री आहे. या दोन्ही स्त्रियांचे विचार आणि मूल्ये एकमेकांशी जुळत नाहीत, ज्यामुळे त्यांच्यात एक गुंतागुंत निर्माण होते.

कथेच्या मध्यभागी, ही गुंतागुंत सावीच्या मनातील भावनिक संघर्षातून व्यक्त होते. सावीला अम्मीची काळजी वाटते, पण ती अम्मीच्या विचार आणि मूल्यांशी सहमत नाही. यामुळे तिच्या मनात एक संघर्ष निर्माण होतो. ती अम्मीला समजून घेण्यासाठी प्रयत्न करते, पण ती तिच्याशी जुळवून घेऊ शकत नाही.

कथेच्या शेवटी, ही गुंतागुंत पावसाच्या रूपात व्यक्त होते. पाऊस हा एक नैसर्गिक आपत्ती आहे, जी गोष्टींना बदलून टाकते. कथेत, पाऊस हा सावी आणि अम्मी यांच्या नातेसंबंधातील बदलाचे प्रतीक आहे. पावसामुळे अम्मीला आपल्या विचार आणि मूल्यांवर पुनर्विचार करण्यास भाग पाडले जाते. यामुळे सावी आणि अम्मी यांच्यातील गुंतागुंत हळूहळू सुटू लागते.

लेखिका गौरी देशपांडे यांनी या कथेत गुंतागुंत व्यक्त करण्यासाठी अनेक तंत्रांचा वापर केला आहे. त्यांनी पात्रांच्या संवादातून, त्यांच्या कृतींमधून आणि कथेच्या वातावरणातून गुंतागुंतीची भावना निर्माण केली आहे. कथेतील पात्रांच्या भावना आणि विचारांची खोलवर समजून घेऊन, लेखिका यांनी त्यांच्यातील गुंतागुंतीचे यथार्थवादी चित्रण केले आहे.

खालील काही विशिष्ट उदाहरणे आहेत ज्यातून कथेतील गुंतागुंत स्पष्ट होते:

सावी आणि अम्मी यांच्यातील संवादातून गुंतागुंतीची भावना स्पष्ट होते. सावी आणि अम्मी यांच्यात विचार आणि मूल्यांमध्ये फरक असल्याने, त्यांच्यात अनेकदा वाद होतात. या वादांमधून त्यांच्यातील गुंतागुंतीचे चित्रण होते.

सावीच्या मनातील संघर्षातून गुंतागुंतीची भावना स्पष्ट होते. सावीला अम्मीची काळजी वाटते, पण ती अम्मीच्या विचार आणि मूल्यांशी सहमत नाही. यामुळे तिच्या मनात एक संघर्ष निर्माण होतो. हा संघर्ष कथेच्या मध्यभागी एक महत्त्वाचा मुद्दा आहे.

पावसाच्या रूपात गुंतागुंतीचे प्रतीकात्मक चित्रण केले आहे. पाऊस हा एक नैसर्गिक आपत्ती आहे, जी गोष्टींना बदलून टाकते. कथेत, पाऊस हा सावी आणि अम्मी यांच्या नातेसंबंधातील बदलाचे प्रतीक आहे. पावसामुळे अम्मीला आपल्या विचार आणि मूल्यांवर पुनर्विचार करण्यास भाग पाडले जाते. यामुळे सावी आणि अम्मी यांच्यातील गुंतागुंत हळूहळू सुटू लागते.

गौरी देशपांडे यांच्या 'पाऊस आला मोठा' या कथेत लेखिकेने मानवी नातेसंबंधांतील गुंतागुंत आणि त्यातून निर्माण होणारे भावनिक ताण अतिशय सूक्ष्मपणे मांडले आहेत. या कथेत, पाऊस हे एक प्रतीक म्हणून वापरले आहे, जे एकाच वेळी आनंद आणि निराशा दोन्ही घेऊन येते.

कथेतील गुंतागुंत खालीलप्रमाणे:

1. नात्यांमधील ताण:

   कथेत, आई आणि मुलगी यांच्या नात्यातील ताण स्पष्टपणे दिसतो. त्यांच्यात संवाद कमी आहे आणि एकमेकांबद्दल नाराजी आहे.

2. भावनांची तीव्रता:

   पावसाच्या पार्श्वभूमीवर, व्यक्तींच्या मनात अनेक भावना दाटून येतात. प्रेम, nostalgia (nostalgia चा अर्थ जुन्या आठवणी), आणि एकाकीपणा अशा अनेक भावनांचा अनुभव येतो.

3. अपूर्ण संवाद:

   कथेतील पात्रे एकमेकांशी बोलताना दिसत असली, तरी त्यांच्यात खरा संवाद होत नाही. ते एकमेकांना समजू शकत नाहीत, ज्यामुळे गैरसमज निर्माण होतात.

4. भूतकाळातील आठवणी:

   पावसामुळे भूतकाळातील काही आठवणी जाग्या होतात, ज्यामुळे पात्रांच्या मनात गुंतागुंत निर्माण होते. त्या आठवणी सुखद आणि दुःखद अशा दोन्ही प्रकारच्या असू शकतात.

एकंदरीत, 'पाऊस आला मोठा' या कथेत गौरी देशपांडे यांनी मानवी नात्यांतील गुंतागुंत, भावना आणि अपूर्ण संवाद यांवर प्रकाश टाकला आहे.