आपल्या सगळ्यांच्या आयुष्यामध्ये सगळ्यांचा कधीनकधी सायकलशी नक्की संबंध आला असेल. मी लहान असताना 3 रुपये प्रतितास या हिशोबाने सायकल भाड्याने भेटत होती. तेव्हा मी तिसरी मध्ये होतो . मी आणि माझे मित्र आम्ही सगळे मिळून भाड्याने सायकल आणायचो आम्ही सगळे स्वतःहून सायकल चालवायला शिकलो होतो.

     जेव्हा पण सायकल आणलेली असायची अस वाटायचं की हा तास संपलाच नाही पाहिजे जेव्हा वेळ होत यायची तेव्हा सायकल परत द्यायला जाताना आम्हा सगळ्यांची शर्यत लागायची खूप मज्जा यायची ते पण काही दिवस होते. नंतर 6 वी ला गेल्यावर मला माझ्या भावाची सायकल मला भेटली जी अजून पण माझ्याकडे आहे.

       नंतर शाळा क्लास कॉलेज या सगळ्या मध्ये सायकलने मला खूप साथ दिली आहे. सायकल वर पावसात फिरणे जोरात पळवने कधी कधी stunt करणे double seat फिरवणे त्याच्यावर समान आणणे हे सगळे अनुभव तिच्याशी निगडित आहेत. सायकल मुळे व्यायाम पण चांगला होत असे. ती माझ्या आयुष्याचा एक महत्त्वाचा भाग झाली आहे कारण तिच्या बरोबर मी खूप वेळ घालवला आहे. अजून पण तिला पुसणे सणाला पूजा करणे यात वेगळाच आनंद असतो.

      आत्ताच्या घडीला सायकल शोक म्हणून बघतात पार 30-४0 हजारा पर्यंत सायकल विकत घेतात पण त्यांना आमच्या सायकलची सर कधीच नाही येणार. सगळे आता गाड्या वापरणं पसंद करतात अगदी शाळेत असलेल्या मुलांकडे पण आता गाड्या आहेत त्यांना सायकल वापरण्यात लाज वाटते. त्यामुळे सायकल आता बऱ्याच प्रमाणामध्ये कमी झाल्या आहेत याची खंत वाटते.

मी जेव्हा सायकल शिकत होतो तेव्हा माझे पाय जमिनीवर टेकत नव्हते. त्यामुळे मी सारखे पडायचो. नंतर हळुहळु जमायला लागले, तसेच गर्दीमध्ये खूप भीती वाटायची. पण नंतर सर्व जमायला लागले.