गाथा सप्तशती हा प्राचीन मराठी भाषेतील एक महत्त्वाचा ग्रंथ आहे. या ग्रंथात सातशे गाथा (कविता) आहेत, ज्यामुळे याला ‘सप्तशती’ म्हटले जाते.

ग्रंथाचा प्रकार: हा एक प्राकृत भाषेतील काव्यसंग्रह आहे.

लेखक: या ग्रंथाचे लेखक हालApparent मानले जातात, जे सातवाहन वंशातील राजा होते.

भाषा: गाथा सप्तशतीची भाषा ही प्राकृत आहे, जी त्यावेळची सामान्य लोकांची भाषा होती.

विषय: या गाथांमध्ये शृंगार, प्रेम, आणि ग्रामीण जीवनाचे चित्रण आहे. निसर्गाच्या विविध रूपांचे आणि मानवी भावनांचे सुंदर वर्णन यात केलेले आहे.

महत्व:

• हा ग्रंथ तत्कालीन सामाजिक आणि सांस्कृतिक जीवनावर प्रकाश टाकतो.
• प्राकृत भाषेतील साहित्याचा हा एक उत्कृष्ट नमुना आहे.
• यात जीवनातील अनेक रंग दर्शविले आहेत.

उदाहरण (एका गाथेचा अर्थ): " Angoṭhhaṇaṇakhā gharāṇa-mahilaaṇam जं जं किर विलिहइ सव्वं पि।" अर्थ: घरामध्ये काम करणाऱ्या स्त्रियांच्या पायाच्या अंगठ्यांच्या नखांनी जमिनीवर जे काही काढले जाते, ते सर्व (कलात्मक) असते.