अध्यात्म

वारकरी संप्रदायाचा आचारधर्म खालीलप्रमाणे आहे:

• भगवत धर्माचे पालन: वारकरी संप्रदाय हा भगवत धर्मावर आधारलेला आहे. भगवत धर्म म्हणजे বিষ্ণু (विष्णू) आणि त्यांचे अवतार यांची उपासना करणे.
• विठ्ठलाची भक्ती: विठ्ठल हे वारकरी संप्रदायाचे मुख्य दैवत आहे. विठ्ठल हे कृष्णाचे रूप मानले जाते. वारकरी भक्त विठ्ठलाची prayer (प्रार्थना), भजन, कीर्तन, आणि पूजा करतात.
• नामस्मरण: नामस्मरण म्हणजे देवाचे नाव सतत जपणे. वारकरी भक्त ‘राम कृष्ण हरी’ किंवा ‘विठ्ठल विठ्ठल’ यांसारख्या नावांचा जप करतात. नामस्मरण हे चित्त शुद्ध करण्याचा आणि देवाशी जवळीक साधण्याचा एक महत्त्वाचा मार्ग आहे.
• पंढरीची वारी: पंढरीची वारी म्हणजे दरवर्षी आषाढी एकादशीला पंढरपूरला विठ्ठलाच्या दर्शनासाठी पायी जाणे. लाखो वारकरी भक्त यामध्ये सहभागी होतात. वारी हे भक्ती आणि सामुदायिक एकात्मतेचे प्रतीक आहे.
• समानता आणि बंधुभाव: वारकरी संप्रदाय कोणत्याही जाती, धर्म, किंवा लिंगभेदाशिवाय सर्वांना समान मानतो. सर्व वारकरी एकमेकांशी बंधुभावाने वागतात.
• सत्य आणि अहिंसा: वारकरी संप्रदाय सत्य बोलणे आणि कोणालाही दुखवू नये यावर जोर देतो. अहिंसा हे वारकरी धर्माचे महत्त्वपूर्ण तत्त्व आहे.
• सेवा: वारकरी संप्रदाय निस्वार्थ भावनेने इतरांची सेवा करण्यास महत्त्व देतो. गरीब आणि गरजू लोकांना मदत करणे हे वारकरी धर्माचे एक महत्त्वाचे अंग आहे.
• साधे जीवन: वारकरी संप्रदाय साधे जीवन जगण्याचा आणि भौतिक सुखांच्या मागे न लागण्याचा उपदेश करतो. साधेपणा, नम्रता, आणि संतोष हे वारकरी जीवनाचे आदर्श आहेत.

या आचारधर्मांचे पालन करून वारकरी भक्त आपले जीवन धन्य करतात आणि भगवत प्राप्तीचा मार्ग सुलभ करतात.

मोक्ष:

विविध अर्थ:

मोक्षाचा मार्ग:

महत्व:

अधिक माहितीसाठी:

विभूती ही नेहमीच प्रतिमारूप असते म्हणजे, ती एखाद्या व्यक्ती, वस्तू किंवा घटनेच्या अस्तित्वाचा पुरावा असते. हे खालीलप्रमाणे स्पष्ट केले आहे:

• अस्तित्वाचा पुरावा: विभूती म्हणजे अवशेष किंवा चिन्ह. कोणतीतरी गोष्ट घडली आहे किंवा अस्तित्वात आहे हे त्यातून दिसून येते.
• उदाहरण:
  • एखाद्या ऐतिहासिक व्यक्तीच्या वापरातील वस्तू (उदा. महात्मा गांधींचा चरखा).
  • धार्मिक परंपरेतील अवशेष (उदा. बुद्ध relic).
  • नैसर्गिक घटनांचे अवशेष (उदा. ज्वालामुखीच्या लाव्हारसाचे खडक).
• महत्व: विभूती आपल्याला भूतकाळाशी जोडतात आणि त्यातून माहिती व प्रेरणा मिळण्यास मदत होते.

अधिक माहितीसाठी, आपण खालील लिंकवर क्लिक करू शकता:

• Wikipedia - Relic

भगवान शंकरांना 'भोळा सांब' म्हणण्यामागे अनेक कारणं आहेत:

• भोळे स्वभाव: शंकर हे फार भोळे आणिCompromising Swabhavache मानले जातात. ते भक्तांच्या भक्तीने लवकर प्रसन्न होतात आणि त्यांना हवे ते वरदान देतात. त्यांना कोणतीही गोष्ट मिळवण्यासाठी जास्त प्रयत्न करावे लागत नाहीत. ते सहज उपलब्ध होतात.
• वैराग्य: ते वैरागी आहेत. त्यांना सांसारिक मोह-माया आणि ऐश्वर्य यांचा मोह नाही. ते कैलासावर एकांतात राहतात आणि आपल्या ध्यानात मग्न असतात.
• दयाळू: ते अत्यंत दयाळू आहेत. ते आपल्या भक्तांना संकटातून वाचवण्यासाठी नेहमी तत्पर असतात. त्यांनी अनेक राक्षसांनाही वरदान दिले, कारण ते लवकर कोणावरही विश्वास ठेवतात.
• क्षमाशील: ते क्षमाशील आहेत. ते आपल्या भक्तांच्या चुका माफ करतात आणि त्यांना सन्मार्ग दाखवतात.

या कारणांमुळे भगवान शंकरांना 'भोळा सांब' म्हणतात.

अधिक माहितीसाठी, आपण हे पाहू शकता:

• youtube video

माळकरी माणसाने नॉनव्हेज हॉटेलमध्ये नोकरी करावी की नाही, हे अनेक गोष्टींवर अवलंबून असते, त्यापैकी काही खालीलप्रमाणे आहेत:

• श्रद्धा आणि नैतिकता: माळकरी माणूस म्हणून तुमची श्रद्धा आणि नैतिक मूल्ये काय आहेत हे महत्त्वाचे आहे. मांसाहार करणे तुमच्या श्रद्धेच्या विरोधात असेल, तर नॉनव्हेज हॉटेलमध्ये काम करणे तुम्हाला अडचणीचे वाटू शकते.
• नोकरीची गरज: तुमच्या आर्थिक गरजा व परिस्थिती काय आहे, यावरही ते अवलंबून असते. दुसरी नोकरी मिळेपर्यंत तुम्ही ही नोकरी करू शकता.
• तुमची भूमिका: हॉटेलमध्ये तुमची नेमकी भूमिका काय आहे, हे महत्त्वाचे आहे. उदाहरणार्थ, जर तुम्ही फक्त हिशोब ठेवण्याचे काम करत असाल, तर तुम्हाला मांसाहाराशी थेट संबंध येणार नाही.
• तुमचा दृष्टिकोन: तुम्ही या नोकरीला कसे पाहता, हे महत्त्वाचे आहे. जर तुम्ही याला फक्त एक काम म्हणून बघत असाल आणि तुमच्या श्रद्धांवर त्याचा परिणाम होऊ नये, याची काळजी घेत असाल, तर तुम्ही ही नोकरी करू शकता.

त्यामुळे, माळकरी माणसाने नॉनव्हेज हॉटेलमध्ये नोकरी करायची की नाही, हे पूर्णपणे त्याच्या वैयक्तिक निर्णयावर अवलंबून असते.

गौतम बुद्ध आणि स्वामी विवेकानंद यांच्यात अनेक साम्ये आढळतात, त्यापैकी काही प्रमुख साम्ये खालीलप्रमाणे आहेत:

• दोघांनीही समाजाला जागृत केले: दोघांनीही तत्कालीन समाजातील रूढी, अंधश्रद्धा आणि सामाजिक समस्यांवर आवाज उठवला आणि लोकांना जागृत करण्याचा प्रयत्न केला.
• मानवतेवर विश्वास: दोघांनीही मानवतेवर आणि माणसाच्या आत्मिक सामर्थ्यावर विश्वास ठेवला. त्यांनी लोकांना स्वतःच्या आत दडलेल्या क्षमतांना ओळखण्यास प्रवृत्त केले.
• आत्म-अनुभूती: दोघांनीही आत्म-अनुभूती आणि आत्म-ज्ञानावर जोर दिला. गौतम बुद्धांनी निर्वाण प्राप्तीसाठी अष्टांगिक मार्गाचा उपदेश केला, तर स्वामी विवेकानंदांनी आत्म-साक्षात्काराला जीवनातील अंतिम ध्येय मानले.
• सेवा: दोघांनीही निस्वार्थ सेवा आणि परोपकारावर भर दिला. गौतम बुद्धांनी आपले जीवन लोकांच्या कल्याणासाठी समर्पित केले, तर स्वामी विवेकानंदांनी 'दरिद्र नारायण' मानून दीनदुबळ्यांची सेवा करण्याचा संदेश दिला.
• जागतिक दृष्टीकोन: दोघांनीही संकुचित विचारधारेला विरोध केला आणि जागतिक दृष्टीकोन स्वीकारण्याचे आवाहन केले. दोघांनीही वेगवेगळ्या संस्कृती आणि विचारांचा आदर करण्याची शिकवण दिली.
• शिकवणुकीची समानता: दोघांच्या शिकवणुकीत समानता आढळते. दोघांनीही प्रेम, करुणा, शांती आणि सद्भावनेचा मार्ग दाखवला.

याव्यतिरिक्त, दोघांनीही कर्मयोगाचे महत्त्व सांगितले. कर्म म्हणजे 'कृती' आणि योग म्हणजे 'एकत्व'. कर्मयोग म्हणजे फळाची अपेक्षा न करता आपले कर्तव्य करणे.

अधिक माहितीसाठी आपण खालील लिंकवर क्लिक करू शकता:

• रामकृष्ण परमहंस यांचे विचार
• बुद्ध धर्म

"गोसावी लागणे" या वाक्प्रचाराचा अर्थ एखाद्या गोष्टीची चटक लागणे, आवड निर्माण होणे किंवा एखाद्या गोष्टीच्या आहारी जाणे असा होतो.

उदाहरणार्थ:

• त्याला क्रिकेट खेळण्याची गोसावी लागली आहे. (म्हणजे त्याला क्रिकेट खेळायला खूप आवडते किंवा तो क्रिकेट खेळण्याच्या आहारी गेला आहे.)
• आजकालच्या मुलांना मोबाईलची गोसावी लागली आहे.