• अभंग:

अभंग हा विठ्ठलभक्तीचा एक महत्वाचा काव्यप्रकार आहे. संत तुकाराम, संत ज्ञानेश्वर आणि संत नामदेव यांनी अभंग রচনা केली आहेत. अभंग हे गेय असतात आणि ते भक्ती आणि वैराग्य व्यक्त करण्यासाठी वापरले जातात.



• ओवी:

ओवी हा काव्यप्रकार ज्ञानेश्वरांच्या 'ज्ञानेश्वरी'मुळे खूप लोकप्रिय झाला. ओवीमध्ये बहुतेक वेळा 4 चरण असतात आणि ती आध्यात्मिक आणि नैतिक विषयांवर आधारित असते.



• लावणी:

लावणी हा शृंगारिक आणि वीररसपूर्ण काव्यप्रकार आहे. लावणीमध्ये स्त्री आणि पुरुष यांच्यातील प्रेम आणि शृंगाराचे वर्णन असते. त्याचबरोबर er व्यक्त केली जाते. लावणी महाराष्ट्रात खूप प्रसिद्ध आहे.



• पोवाडा:

पोवाडा हा वीरगाथात्मक काव्यप्रकार आहे. यात ऐतिहासिक घटना, युദ്ധे आणि वीरांची शौर्यगाथा वर्णन केली जाते. पोवाडा शिवाजी महाराजांच्या काळात खूप लोकप्रिय होता.



• दिंडी:

दिंडी हा भक्तिपर काव्यप्रकार आहे. दिंडीमध्ये संतांच्या पालख्या आणि मिरवणुकांचे वर्णन असते. यात भगवत भक्ती आणि धार्मिक भावना व्यक्त केल्या जातात.



• गोंधळ:

गोंधळ हा धार्मिक आणि कलात्मक काव्यप्रकार आहे. गोंधळ देवीच्या भक्तांकडून सादर केला जातो, ज्यात देवीची स्तुती आणि प्रार्थना असते.

हे मध्ययुगीन मराठी साहित्यातील काही प्रमुख काव्य प्रकार आहेत. या काव्य प्रकारांनी मराठी भाषेला समृद्ध केले आणि लोकांमध्ये नैतिकता, भक्ती आणि वीरतेची भावना जागृत केली.