एका गावात एक भिकारी राहत होता. तो रोज गावोगावी फिरून लोकांकडून भिक्षा मागायचा आणि त्यावर आपला उदरनिर्वाह करायचा. एक दिवस, तो भिकारी नेहमीप्रमाणे भिक्षा मागत फिरत असताना, त्याला बातमी कळाली की आज राजा आपल्या सैन्यासह गावात येणार आहे. गावात राजा येणार म्हटल्यावर सगळीकडे आनंदाचे वातावरण होते. रस्त्यांची साफसफाई करण्यात आली होती, तोरणे बांधली होती आणि लोक राजाच्या स्वागतासाठी उत्सुक होते. भिकारीसुद्धा राजाला बघण्यासाठी रस्त्याच्या कडेला उभा राहिला. राजा आपल्या घोड्यावर स्वार होऊन येत होता. त्याचे तेज पाहून लोक थक्क झाले. राजा जसा भिकाऱ्याजवळून जात होता, त्याने आपला हात भिकाऱ्याकडे पसरवला. भिकाऱ्याला काही कळेना की राजा त्याच्याकडे काय मागत आहे. पण त्याला राजाला निराश करायचे नव्हते. त्याच्या झोळीत धान्याचे काही दाणे होते, त्यापैकी त्याने एक दाणा काढला आणि राजाच्या हातात ठेवला. दिवसभर भिकारी गावोगावी फिरून रात्र झाल्यावर एका झाडाखाली झोपला. सकाळी उठल्यावर त्याने आपली झोळी तपासली, तर त्याला धक्काच बसला. त्याने राजाला दिलेला धान्याचा दाणा सोन्याचा झाला होता! त्याला खूप आश्चर्य वाटले आणि त्याला क We have to राजाला धान्याचा दाणा दिला नसता, तर किती बरे झाले असते.

एका लहान गावात, एक भोकारी भीक मागत आपले जीवन जगत होता. त्याचे नाव रामू होते. रामू अत्यंत गरीब होता आणि त्याला दोन वेळचे जेवण मिळवणेही कठीण होते. तो रोज सकाळी घराबाहेर पडे आणि गावाच्या राजपथावर (मुख्य रस्त्यावर) लोकांकडे भीक मागे.

एके दिवशी, रामू नेहमीप्रमाणे राजपथावर भीक मागत उभा होता. त्याच वेळी, त्याने पाहिले की राजा आपल्या शाही रथातून त्याच मार्गावरून येत आहे. राजाला पाहून रामूला खूप आनंद झाला. त्याला वाटले की आज नक्कीच राजा त्याला मदत करेल. "आज माझी गरिबी दूर होईल," असे तो मनात म्हणाला.

राजाचा रथ रामूच्या जवळ येताच थांबला. रामू मोठ्या आशेने राजाकडे पाहत होता. पण जे घडले ते पाहून रामूला मोठा धक्का बसला. राजा रथातून खाली उतरला आणि त्याने रामूपुढे आपले हात पसरले! रामूला काही कळेना. राजा त्याच्याकडे भीक मागत होता!

रामू गरीब जरूर होता, पण त्याचे हृदय खूप मोठे होते. त्याला राजाला रिकाम्या हाताने परत पाठवायचे नव्हते. त्याने आपल्या झोळीत हात घातला आणि त्यात असलेला धान्याचा एक दाणा काढला. तो दाणा त्याने राजाच्या हातात टाकला.

दिवसभर भीक मागून रामू आपल्या घरी परतला. तो खूप थकला होता. त्याला खूप भूक लागली होती, पण त्याच्याकडे खायला काहीच नव्हते. त्याला आठवले की त्याच्या झोळीत धान्याचा एक दाणा आहे, जो त्याने राजाला दिला होता. "चला, तोच दाणा खाऊ," असे म्हणून त्याने झोळी उघडली. पण झोळीत पाहताच त्याला आश्चर्याचा धक्का बसला! तो धान्याचा दाणा आता सोन्याचा झाला होता!

रामूला खूप आनंद झाला. त्याला समजले की राजाने त्याची परीक्षा घेतली होती. रामू त्या सोन्याच्या दाण्यामुळे आता गरीब राहिला नाही. त्याने त्या सोन्याच्या दाण्याचा उपयोग चांगल्या कामांसाठी केला आणि तो आनंदाने जगू लागला.