मी लोकांशी बोलण्याचा प्रयत्न करतो, पण लोकांना माझ्या बोलण्यात काही तथ्य वाटत नाही, त्यामुळे लोक माझ्याशी बोलणे टाळतात. त्यामुळे मला माझे विचार लोकांपर्यंत पोहोचवता येत नाही?

माझं वय 25 वर्षे आहे, पण मला माझ्या वयापेक्षा मी जास्त लहान वाटतो, ज्ञानात सुद्धा?

भौतिक गोष्टींच्या मागे लागून ध्येयापासून भरकटलो आहे?

मी मोह मायेच्या दुनियेत हरवलो आहे का?

मी बोबडा नाहीये, पण मी जेव्हा नवीन माणसांसोबत बोलायला जातो, तेव्हा माझं बोलणं कोणाला कळत नाही, कारण मी खूप घाईगडबडीत बोलतो. माझ्या बोलण्यामुळे कोणाला काही कळत नसल्यामुळे मला माझे मत मांडता येत नाही. यावर काही उपाय आहे का, जेणेकरून माझ्या बोलण्यात थोडाफार फरक पडेल?

तंटा हा नेहमी माणसातच का होतो, व्यवहारात का होत नाही?

व्यक्तिमत्व मानसशास्त्र या शाखेविषयी थोडक्यात स्पष्टीकरण लिहा?