कुटुंब हे राजकीय सामाजिकीकरणाचे प्राथमिक माध्यम आहे. लहान मुले कुटुंबातूनच राजकीय विचार आणि मूल्यांची माहिती घेतात. कुटुंबातील सदस्य राजकीय विषयांवर चर्चा करतात, तेव्हा मुलांवर त्याचा प्रभाव पडतो. घरातील वातावरण लोकशाहीवादी असेल, तर मुले सहिष्णुता आणि समानतेचे महत्त्व शिकतात.

शाळा आणि महाविद्यालये विद्यार्थ्यांना नागरिकशास्त्र, इतिहास आणि राज्यशास्त्र यांसारख्या विषयांद्वारे राजकीय ज्ञान देतात. विद्यार्थी निवडणुकीच्या प्रक्रियेत भाग घेण्यास शिकतात आणि त्यांना त्यांच्या राजकीय हक्कांविषयी माहिती मिळते.

उदा. शालेय शिक्षणामध्ये 'बाल সংসদ' सारखे उपक्रम राबविले जातात, ज्यामुळे विद्यार्थ्यांना प्रत्यक्ष राजकारणाचा अनुभव मिळतो.

मित्र आणि सहकारी यांच्यासोबतच्या चर्चेतून राजकीय विचार आणि दृष्टिकोन विकसित होतात. वेगवेगळ्या राजकीय विचारधारांचे मित्र असल्यास, व्यक्तीला अनेक बाजू समजून घेण्यास मदत होते.

वृत्तपत्रे, दूरदर्शन, रेडिओ आणि इंटरनेट हे राजकीय माहिती आणि बातम्यांचे महत्त्वाचे स्रोत आहेत. प्रसारमाध्यमांद्वारे लोकांना राजकीय घडामोडी, नेते आणि धोरणे यांबद्दल माहिती मिळते.

उदा. वृत्तवाहिन्या निवडणुकीच्या काळात विविध राजकीय पक्षांचे विश्लेषण करतात, ज्यामुळे लोकांना योग्य निर्णय घेण्यास मदत होते.

राजकीय पक्ष आणि नेते आपल्या भाषणांनी, सभांमधून आणि आंदोलनांमधून लोकांच्या मनात राजकीय विचार रुजवतात. ते लोकांना विशिष्ट राजकीय विचारधारेचे समर्थन करण्यास प्रवृत्त करतात.

धार्मिक संस्थासुद्धा लोकांच्या राजकीय विचारांना आकार देतात. काही धार्मिक नेते आणि संस्था विशिष्ट राजकीय पक्षांना पाठिंबा देतात किंवा सामाजिक समस्यांवर भाष्य करतात, ज्यामुळे लोकांच्या राजकीय दृष्टिकोनावर परिणाम होतो.

जाती आणि वर्गावर आधारित सामाजिक संस्था तसेच सांस्कृतिक संस्था लोकांच्या राजकीय सामाजिकीकरणात महत्त्वाची भूमिका बजावतात.

उदा. दलित संघटना दलित समुदायाच्या हक्कांसाठी आवाज उठवतात, तर काही सांस्कृतिक संस्था स्थानिक भाषेला प्रोत्साहन देण्यासाठी राजकीय दबाव निर्माण करतात.