स्थलांतरित शेती प्रामुख्याने उष्ण प्रदेशांत केली जाते. भारतात ही शेती ईशान्य भारतातील आसाम, मेघालय, नागालँड, त्रिपुरा, अरुणाचल प्रदेश, मिझोराम इत्यादी राज्यांमध्ये केली जाते. याशिवाय, आंध्र प्रदेश, ओडिशा, केरळ, मध्य प्रदेश, राजस्थान इत्यादी राज्यांमध्येही ही शेती केली जाते.

स्थलांतरित शेतीची काही वैशिष्ट्ये खालीलप्रमाणे आहेत:

या शेतीमध्ये जंगलातील झाडे तोडून आणि जाळून जमिनीची सुपीकता वाढवली जाते.

या शेतीमध्ये लहान-लहान क्षेत्रांवर पिकांची लागवड केली जाते.

या शेतीमध्ये विविध प्रकारची पिके घेतली जातात.

या शेतीसाठी पावसाच्या पाण्याचा वापर केला जातो.

स्थलांतरित शेतीचे काही फायदे खालीलप्रमाणे आहेत:

या शेतीमुळे जमिनीची सुपीकता वाढते.

या शेतीमुळे विविध प्रकारची पिके घेता येतात.

या शेतीमुळे जंगलातील वन्यजीवांना आश्रय मिळतो.

स्थलांतरित शेतीचे काही तोटे खालीलप्रमाणे आहेत:

या शेतीमुळे जंगलतोड होते.

या शेतीमुळे जमिनीची धूप होते.

या शेतीमुळे हवामान बदल होण्याची शक्यता असते.

स्थलांतरित शेती ही एक पारंपरिक शेती पद्धत आहे जी आदिवासी जमातींकडून केली जाते. ही शेती पद्धत पर्यावरणास अनुकूल आहे, परंतु त्याचे काही तोटे देखील आहेत.

स्थलांतरित शेतीला 'झूम शेती' किंवा 'जंगलातोड शेती' असेही म्हणतात.

झूम शेती: या प्रकारच्या शेतीत, शेतकरी जमिनीच्या एका तुकड्यावरील झाडे तोडून ती जाळतात. त्यामुळे जमिनीला नैसर्गिकरीत्या खत मिळते आणि मग त्या जमिनीत काही वर्षे पिके घेतात.

जंगलातोड शेती: जेव्हा जमिनीचा कस कमी होतो, तेव्हा ते लोक दुसरीकडे जाऊन पुन्हा तीच प्रक्रिया करतात. यामुळे जमिनीचा कस कमी होतो आणि पर्यावरणावरही परिणाम होतो.

इंग्रजीमध्ये: या शेतीला "Shifting cultivation" असे म्हणतात.

अधिक माहितीसाठी:

• विकिपीडियावरील माहिती