ऑनलाइन प्लॅटफॉर्म: गुगल क्लासरूम (Google Classroom), मायक्रोसॉफ्ट टीम्स (Microsoft Teams) यांसारख्या प्लॅटफॉर्मचा वापर करून शिक्षकांना विद्यार्थ्यांना शिक्षण सामग्री (Study Material) आणि अभ्यासक्रम (Syllabus) उपलब्ध करून देता येतो.

व्हिडिओ कॉन्फरन्सिंग: झूम (Zoom), गुगल मीट (Google Meet) यांसारख्या ॲप्सच्या साहाय्याने शिक्षक विद्यार्थ्यांना थेट मार्गदर्शन करू शकतात आणि त्यांच्या शंकांचे निरसन करू शकतात.

शैक्षणिक ॲप्स आणि वेबसाइट्स: विविध शैक्षणिक ॲप्स (Educational Apps) आणि वेबसाइट्सचा वापर करून विद्यार्थ्यांना अधिक माहिती मिळवता येते.

मुद्रित साहित्य: विद्यार्थ्यांना पुस्तके, नोट्स (Notes) आणि इतर मुद्रित साहित्य उपलब्ध करून देणे.

गृहपाठ: विद्यार्थ्यांना नियमित गृहपाठ (Homework) देणे आणि तो तपासणे.

समुदाय आधारित शिक्षण: स्थानिक पातळीवर शिक्षण समूहांना एकत्र आणून ऑफलाइन शिक्षणाची व्यवस्था करणे.

नियमित संवाद: शिक्षक आणि विद्यार्थी यांच्यात नियमित संवाद असणे आवश्यक आहे. ऑनलाइन आणि ऑफलाइन माध्यमातून शिक्षकांनी विद्यार्थ्यांच्या अडचणी समजून घेणे आणि त्यांचे समाधान करणे.

पालकांशी संपर्क: शिक्षकांनी पालकांशी संपर्क साधून विद्यार्थ्यांच्या प्रगतीची माहिती देणे आणि त्यांच्या समस्या जाणून घेणे.

प्रशिक्षण: शिक्षकांना ऑनलाइन शिक्षण देण्यासाठी आवश्यक प्रशिक्षण देणे.

वेळेचे व्यवस्थापन: ऑनलाइन आणि ऑफलाइन शिक्षणाच्या वेळापत्रकात लवचिकता (Flexibility) ठेवावी, जेणेकरून विद्यार्थी आपल्या सोयीनुसार शिक्षण घेऊ शकतील.

तंत्रज्ञानाचा अभाव: ज्या विद्यार्थ्यांकडे तंत्रज्ञान उपलब्ध नाही, त्यांच्यासाठी ऑफलाइन शिक्षणाची सोय करावी.

आपत्तीजनक परिस्थितीत विद्यार्थ्यांमध्ये तणाव (Stress) आणि भीती निर्माण होऊ शकते. त्यामुळे, त्यांना मानसिक आणि भावनिक आधार देणे महत्त्वाचे आहे.

सल्लागारांची (Counselors) मदत घेऊन विद्यार्थ्यांचे समुपदेशन (Counseling) करणे.