अशा मुलांना सर्वप्रथम भावनिक आणि मानसिक आधाराची गरज असते. त्यांच्याशी संवाद साधून त्यांच्या समस्या समजून घेणे, त्यांना सुरक्षित आणि आश्वासक वातावरण देणे महत्त्वाचे आहे.

• संवाद: मुलांशी नियमितपणे संवाद साधावा, त्यांना काय वाटते हे जाणून घ्यावे.
• समन्वय: त्यांच्या भावनांचा आदर करावा आणि त्यांना समजून घ्यावे.
• सुरक्षित वातावरण: शाळेय वातावरण भयमुक्त आणि सुरक्षित ठेवावे.

शिक्षणाच्या माध्यमातून या मुलांना सक्षम करणे आवश्यक आहे. त्यांना योग्य मार्गदर्शन आणि समुपदेशन (counseling) देणे खूप महत्त्वाचे आहे, जेणेकरून ते आपल्या जीवनातील अडचणींवर मात करू शकतील.

• उपचारात्मक शिक्षण: त्यांच्या शैक्षणिक गरजा ओळखून विशेष शैक्षणिक कार्यक्रम राबवावे.
• कौशल्य विकास: मुलांना त्यांच्या आवडीनुसार कौशल्ये शिकवावी, ज्यामुळे त्यांना भविष्यात रोजगार मिळू शकेल.
• समुपदेशन: नियमित समुपदेशनाने त्यांच्यातील नकारात्मक विचार दूर करावे.

अनेकदा या मुलांची पार्श्वभूमी आर्थिकदृष्ट्या कमकुवत असते. त्यामुळे त्यांना आवश्यक सुविधा मिळवून देणे महत्त्वाचे आहे.

• आर्थिक मदत: त्यांना शिक्षण घेण्यासाठी शिष्यवृत्ती (scholarship) आणि इतर आर्थिक मदत मिळवून देण्यासाठी प्रयत्न करावे.
• आरोग्य सुविधा: त्यांच्या आरोग्याची नियमित तपासणी (checkup) करावी आणि आवश्यक उपचार उपलब्ध करावे.
• वसतिगृह: ज्या मुलांना घरी सुरक्षित वातावरण नाही, त्यांच्यासाठी वसतिगृहाची सोय करावी.

समाजामध्ये या मुलांविषयी जागरूकता निर्माण करणे आवश्यक आहे, जेणेकरून त्यांना समाजात स्वीकारले जाईल आणि त्यांना समान संधी मिळतील.

• जागरूकता कार्यक्रम: शाळा आणि समाजात जनजागृती कार्यक्रम आयोजित करावे.
• सामुदायिक सहभाग: स्थानिक लोकांचा आणि स्वयंसेवी संस्थांचा (NGO) सहभाग घ्यावा.
• भेदभाव दूर करणे: मुलांमध्ये कोणताही भेदभाव होणार नाही याची काळजी घ्यावी.

अशा मुलांसाठी असलेल्या कायद्यांचे आणि हक्कांचे संरक्षण करणे महत्त्वाचे आहे.

• बाल हक्क संरक्षण: बाल हक्क कायद्यांविषयी माहिती देणे आणि त्याचे पालन करणे.
• पोलिसांची मदत: आवश्यक असल्यास पोलीस आणि इतर संबंधित विभागांची मदत घेणे.
• न्याय मिळवणे: त्यांना न्याय मिळवून देण्यासाठी प्रयत्न करणे.