• ज्ञानाची तुलना: निसर्गाकडे जन्मजात ज्ञान आहे. ऋतुचक्र, नैसर्गिक आपत्ती, जीवसृष्टीतील बदल यांसारख्या गोष्टी तो सहजपणे जाणतो आणि त्यानुसार प्रतिक्रिया देतो. माणूस निरीक्षण, अनुभव आणि विज्ञानाच्या आधारे हे ज्ञान प्राप्त करतो. त्यामुळे माणसाला निसर्गाचे ज्ञान होण्यास वेळ लागतो.
• समजूतदारपणा: निसर्ग प्रत्येक गोष्टीचा समतोल राखतो. कोणतीही गोष्ट किती प्रमाणात घ्यायची हे त्याला जन्मजात माहीत असते. मानव अनेकदा हव्यास आणि स्वार्थापोटी निसर्गाचा समतोल बिघडवतो.
• शिकण्याची क्षमता: माणूस निसर्गातून शिकतो. अनेक वैज्ञानिक शोध हे निसर्गाच्या अभ्यासातून लागले आहेत. त्यामुळे निसर्गाकडून शिकण्याची माणसाची क्षमता त्याला निसर्गाच्या जवळ नेते.
• भावना आणि संवेदनशीलता: निसर्गाला माणसांप्रमाणे भावना नसतात, पण तो बदलांना संवेदनशील असतो. माणूस प्रेम, दुःख, आनंद अशा भावना अनुभवू शकतो. या भावनिकतेमुळे तो निसर्गाशी अधिकconnected राहू शकतो.

निष्कर्ष: निसर्गाला जे कळते ते माणूस विज्ञानाच्या साहाय्याने समजून घेण्याचा प्रयत्न करतो. पण निसर्गाचा समतोल राखण्याची क्षमता आणि संवेदनशीलता माणसाने आत्मसात करणे गरजेचे आहे.

या संदर्भात अधिक माहितीसाठी, आपण खालील लिंकला भेट देऊ शकता: