आई आणि मुलाच्या नात्यातील एक काल्पनिक प्रसंग:

स्थळ: एका लहान शहरातील घर

वेळ: संध्याकाळ

मी अभ्यासाला बसलो होतो, पण माझे लक्ष अभ्यासात नव्हते. उद्या गणिताचा पेपर होता आणि मला खूप भीती वाटत होती. मला काहीच आठवत नव्हते. मी खूप टेन्शनमध्ये होतो.

तेवढ्यात आई माझ्या রুমে आली. तिने माझ्या चेहऱ्यावरील तणाव पाहिला आणि ती माझ्या जवळ बसली.

आई: काय झालं बाळा, तू एवढा চিন্তेत का आहेस?

मी: आई, उद्या माझा गणिताचा पेपर आहे आणि मला काहीच आठवत नाही.

आई: (माझ्या डोक्यावरून हात फिरवत) अरे, काळजी करू नकोस. मी आहे ना. आपण दोघे मिळून अभ्यास करू.

आईने मला अगदी सोप्या पद्धतीने गणित समजावून सांगितले. तिने मला प्रत्येक गोष्टीत मदत केली आणि माझा आत्मविश्वास वाढवला.

पेपरच्या दिवशी, मी थोडा घाबरलो होतो, पण आईने मला धीर दिला. पेपर चांगला गेला आणि मला चांगले मार्क्स मिळाले.

निकाल लागल्यानंतर, मी धावत जाऊन आईला गळ घातली. तिच्या डोळ्यात आनंदाश्रू होते. त्या क्षणी मला जाणवले की आईचे प्रेम किती अनमोल आहे.

आई नेहमी आपल्या मुलांवर নিঃस्वार्थ प्रेम करते. ती आपल्या मुलांसाठी काहीही करायला तयार असते. आईच्या प्रेमाची तुलना जगात कशाशीच होऊ शकत नाही.