निबंध लेखन

आजच्या जगात, मोबाईल फोन हे आपल्या जीवनाचा अविभाज्य भाग बनले आहे. सकाळी उठल्यापासून रात्री झोपेपर्यंत आपण सतत त्याचा वापर करतो. माहिती मिळवणे, संवाद साधणे, मनोरंजन करणे, अनेक गोष्टींसाठी आपण मोबाईल फोनवर अवलंबून आहोत. पण अचानक काय होईल जर तुमचा मोबाईल बंद झाला तर?

पहिला अनुभव:

सुरुवातीला थोडं अस्वस्थता वाटेल. काय करावे, काय नाही हे सुचणार नाही. सतत मोबाईलकडे डोळे जातील आणि तो बंद असल्याचं दिसलं तर थोडा त्रास होईल. काही कामांमध्ये अडचण येईल. जसे की, एखाद्याला कॉल करायचा असेल तर तुम्हाला दुसऱ्याचा फोन वापरावा लागेल.

थोड्या वेळाने:

हळूहळू तुम्हाला सवय होऊ लागेल. तुम्हाला कळेल की जग फक्त मोबाईल फोनपुरतं मर्यादित नाही. तुम्ही आजूबाजूच्या गोष्टींकडे लक्ष देऊ लागाल. कुटुंब आणि मित्रांसोबत वेळ घालवाल. वाचन, खेळणे, यांसारख्या इतर गोष्टींकडे वळाल.

नवीन अनुभव:

मोबाईल बंद असल्यामुळे तुम्हाला नवीन अनुभव येतील. तुम्ही निसर्गाचा आनंद घेऊ शकाल. शांततेचा अनुभव घेऊ शकाल. स्वतःशी आणि आपल्या विचारांशी संवाद साधू शकाल.

शिकवण:

मोबाईल बंद झाल्याने आपल्याला एक महत्त्वाची शिकवण मिळते. ती म्हणजे आपण केवळ तंत्रज्ञानावर अवलंबून राहू नये. आपल्या जीवनात इतर अनेक गोष्टी महत्त्वाच्या आहेत. कुटुंब, मित्र, निसर्ग, यांच्यासोबत वेळ घालवणं गरजेचं आहे.

निष्कर्ष:

मोबाईल फोन हे निश्चितच एक उपयुक्त साधन आहे. पण ते आपल्या जीवनाचा केंद्रबिंदू बनू नये. आपण त्याचा वापर योग्यरित्या आणि मर्यादित प्रमाणात केला पाहिजे. थोड्या वेळासाठी मोबाईल बंद झाल्यास घाबरू नये. त्याऐवजी, तो वेळ आपल्यासाठी आणि आपल्या प्रियजनांसाठी उपयोगी ठरवूया.

'हे विश्वची माझे घर' या विषयावर निबंधासाठी मुद्द्यांची क्रमवार मांडणी:

1. शीर्षक: हे विश्वची माझे घर

2. प्रस्तावना:

   • ‘वसुधैव कुटुंबकम्’ या उक्तीचा अर्थ.

   • भारतीय संस्कृतीत या विचारांचे महत्त्व.

3. विस्तार:

   • ‘हे विश्वची माझे घर’ म्हणजे काय:

     • संपूर्ण जगाला एक कुटुंब मानणे.

     • माणुसकी जपणे.

       सर्वांशी प्रेमळ व्यवहार करणे.

   • अशी भावना असण्याची कारणे:

     • जगconnected आहे.

     • आपण सगळे एक समान आहोत.

   • या दृष्टीकोनाचे फायदे:

     • जागतिक शांतता आणि सद्भावना वाढते.

     • गरजू लोकांना मदत करण्याची भावना निर्माण होते.

     • पर्यावरण संरक्षणास मदत होते.

   • अडथळे:

     • जातीय आणि धार्मिक भेदभाव.

     • राष्ट्रा-राष्ट्रांमधील संघर्ष.

     • स्वार्थी वृत्ती.

4. उपसंहार:

   • ‘हे विश्वची माझे घर’ ही भावना आजच्या जगात किती आवश्यक आहे.

   • सर्वांनी मिळून या दृष्टीने प्रयत्न करण्याचे आवाहन.

या मुद्द्यांच्या आधारे तुम्ही निबंध लिहू शकता.

आज जर मोबाईल नसता तर आजचे हे युग आधुनिक युग म्हटले गेले नसते. कारण आजच्या आधुनिक युगाला परिवर्तित करण्यासाठी मोबाईल ची भूमिका महत्त्वाची आहे. विकासाच्या मार्गावर आज सर्वच वस्तू डिजिटल झाल्या आहेत. मोबाईल नसता तर डिजिटल क्रांती आणणे शक्य झाले नसते. कारण मोबाईलच्या च मदतीने पैश्यांची देवाण घेवाण होते. मोबाईल नसता तर नातेवाईक, मित्र तसेच व्यावसायिक लोकांना संपर्क करणे शक्य झाले नसते. 

आजकाल प्रत्येक वस्तू स्मार्टफोन मध्ये उपलब्ध आहे. जगभराची माहिती घरबसल्या मोबाईल मुळे मिळवणे शक्य होते. परंतु जर मोबाईल नसता तर जगात काय काय नवीन घडत आहे हे लक्षात आले नसते. ऑनलाईन शॉपिंग आज मोठ्या प्रमाणत वाढत आहे मोबाईल नसल्यावर ऑनलाईन शॉपिंग देखील करता आली नसती. आजकाल ज्या लोकांना रस्ता माहीत नसतो ते गुगल मॅप मदतीने एका जागेहून दुसर्‍या जागी पोहोचतात. परंतु जर मोबाईल नसता तर लोकांना परत परत इतरांना विचारात मार्ग शोधावा लागला असता. 

ज्याप्रमाणे मोबाईल नसण्याचे दुष्परिणाम आहेत त्याच पद्धतीने याचे काही फायदेही आपल्याला मिळाले असते. आज लोकांना अति मोबाईल वापराचे व्यसन जडत आहे. मोबाईल मध्ये दीर्घकाळ गेम खेळणे इंटरनेटचा वापर करणे यामुळे डोळ्यांना त्रास होतो. डोकेदुखी, डोळे चुरचुरणे या सारख्या समस्या निर्माण होत आहेत. मोबाईल नसता तर या समस्या निर्माण झाल्या नसत्या. लोकांनी आपआपल्या मोबाईल मध्ये न पाहता एकमेकांशी गप्पा गोष्टींमध्ये वेळ घालवला असता.

मोबाईल च्या मदतीने वाईट बुद्धीचे लोक हॅकिंग करून लोकांची माहिती चोरतात व त्याचा चुकीचा वापर करतात. जर मोबाईल नसते तर ऑनलाईन हॅकिंग झाली नसती. आजकाल मोबाईल मुळे ब्लॅकमेलिंग चे प्रमाणही वाढले आहे. मोबाईल नसता तर या सर्व समस्याही नसत्या. शास्त्रज्ञांचे मानणे आहे की मोबाईल फोन मधून निघणारे रेडिएशन मानवी शरीराला हानीकारक असतात व दरवर्षी हजारो पक्ष्यांचा मृत्यू या रेडिएशन मुळे होते. जर मोबाईल नसता तर या समस्याही उभ्या राहिल्या नसत्या.

शेवटी येवढेच सांगता येईल की मोबाईल वापराचे फायदे तर आहेत परंतु याचे दुष्परिणाम देखील मोठ्या प्रमाणात आहेत. म्हणून मोबाईल चा कामापुरता व योग्य पद्धतीने वापर करायला हवा.

 वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे 

 

                वृक्ष, झाडे आपणास ऑक्सिजन देतात, ऑक्सीजन ज्याच्याशिवाय आपण काही मिनिटांपेक्षा जास्त जगू शकत नाही. वृक्ष आपल्याला सावली देतात, पशू पक्षी या सावलीत रखरखत्या सूर्यापासून आसरा घेतात. वृक्षांची मुळे जमिनीची धूप रोखतात ज्याने चांगली पिके येण्यास मदत होते. विविध प्रकारचे वृक्ष, झाडे, झुडपे, वनस्पती, पिके आपल्याला अन्नधान्य, फळे, भाज्या देतात. औषधी वनस्पती, कंदमुळे यामुळे बऱ्याच रोगांवर उपाय होतो. घरासाठी लागणारे लाकूड सुद्धा याच वृक्षांपासून आपणास मिळते. ही झाडे आपल्याला रबर सुद्धा देतात ज्याने टायर बनवले जातात, दळणवळण होते, व्यवहार वाढतो, हीच झाडे आपणास घर, दुकाने बांधायला लाकूड देतात. वृक्ष मानवी जीवन चक्राचा एक अविभाज्य घटक आहे.

                हे सर्वकाही आणि अश्या बऱ्याच गोष्टी ही वृक्ष आपल्याला देतात, अगदी निस्वार्थपणे. आपण मात्र या उपकारांची परतफेड कशी करतो? वृक्षतोड करून, प्रदूषण करून, पिकांवर विषारी फवारे मारून, रानामध्ये वनवे लावून, आपल्या पालनकर्त्या निसर्गाचाच संहार करून. किती क्रूर आणि बद्ध झालाय माणूस, आपण आपल्या हातानेच आपल्या भावी अस्तित्वाचा विनाश लिहत आहोत.

                आता ही वृक्षतोड एवढी सामान्य सामान्य झाली आहे कि आपणास याबद्दल काहीच वाटत नाही. आपण असे वागत आहोत की काही घडतच नाहीये. आपली ही वागणूक एके दिवशी आपल्याला खूप मोठ्या संकटात पाडणार आहे आणि त्याची सुरुवातही झालेली आहे. आपण पाहतो आजकाल दुष्काळ खूप पडतो, पाण्याची टंचाई जाणवते, पृथ्वीचे तापमान वाढत आहे, समुद्राची पातळी वाढत आहे. निसर्ग देत असलेल्या या सर्व चेतांवण्याकडे आपण आपण दुर्लक्ष करत आहोत. जर निसर्गाचा, जंगलांचा असाच ऱ्हास होत राहिला तर तो दिवस दूर नाही जिथे मानवाचे, पशुपक्ष्यांची जगणे अशक्य होईल.

                पशु, पक्षी, वृक्ष, जंगले आणि अगदी कीटकसुद्धा मानवी जीवन चक्राचा भाग आहेत, आपण हे अगदी सहावी, सातवीच्या पुस्तकात शिकलो आहोत. हे सत्य समजून घेणे अवकाश विज्ञानासारखे कठीण ही नाही. वृक्षतोड केली, जंगले जाळली हे तर हे जीवन चक्र तुटू शकते आणि याचा परिणाम सर्व सजीवांना आणि मानवालाही भोगावा लागेल. जर आपण असाच निसर्गाचाच विनाश केला तर आपल्याला अन्नधान्य कुठून मिळेल. मनुष्य प्लास्टिक आणि काँक्रीट खाऊन तर जगू शकत नाही. हे सगळे समजायला तसे सोपं आहे, आणि आपणास ते कळते सुद्धा, तरीही आपण वृक्षतोड, वणवे थांबवत नाही.

                  यावरती उपाय म्हणून सरकार, विविध सामाजिक संघटना अनेक प्रकारच्या योजना, परियोजना आमलात आणतात. पण त्या फक्त घोषणा आणि निधीच्या चक्रातच अडकून राहतात. विविध नियम, कायदे मानवाला अवैध वृक्षतोडी पासुन परावृत्त करण्‍यात सफल होऊ शकले नाहीत.

                     नवीन बनलेल्या तेलंगणा राज्यात काही वर्षांपासून “हरित हरम” नावाचा वृक्षारोपण कार्यक्रम राबवण्यात येत आहे. या वृक्षारोपण मोहिमे अंतर्गत दर वर्षी लाखो झाडे लावली जातात, हि मोहीम तेलंगणाचे मुख्यमंत्री श्री के.चंद्रशेखर राव यांच्या मनाजवळची आहे. या मोहिमेत सिनेमा आणि व्यापार जगातील प्रसिद्ध व्यक्तींनीही भाग घेतला. सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे या मोहिमेत सर्व सामान्य लोकांनी मनापासून भाग घेतला. देशात नाही तर जगभरात अश्या वृक्षारोपण मोहिमांची गरज आहे.

                   एक झाड पूर्ण वाढायला वर्षे जातात आणि आज काळाच्या प्रगत हत्यारांनी ते काही मिनिटात तोडता येते. आपण अगोदरच निर्सगाचा खूप दुरुपयोग केला आहे, अजूनही वेळ गेलेली नाही, आज ही आपण आपल्या निसर्गाचे सौदर्य परत आणू शकतो.

🎄🌻🌷🎄🌻🌷🎄🌻🌷🎄🌻🌷🎄