ज्येष्ठ अभिनेत्री सुलभा देशपांडे या त्यांच्या अभिनयातील तन्मयतेसाठी ओळखल्या जात असत. नाटकातील भूमिकेशी एकरूप होण्याची त्यांची क्षमता अतुलनीय होती. त्या कोणत्याही भूमिकेला केवळ सादर करत नसत, तर ती भूमिका जगून दाखवत असत.

• कथा आणि पात्राचे सखोल आकलन: सुलभा देशपांडे कोणत्याही भूमिकेचा स्वीकार करण्यापूर्वी त्या कथेचा आणि पात्राच्या मानसिकतेचा सखोल अभ्यास करत असत. पात्राच्या भावना, तिची पार्श्वभूमी आणि नाटकातील तिचे महत्त्व यावर त्या बारकाईने विचार करत.
• नैसर्गिक अभिनय: त्यांचा अभिनय कधीही बनावट किंवा अतिरंजित वाटत नसे. त्या भूमिकेतील बारकावे इतक्या सहजपणे आत्मसात करत असत की, प्रेक्षकांना त्या खऱ्या अर्थाने ते पात्रच आहेत असे वाटे. त्यांची संवादफेक, देहबोली आणि चेहऱ्यावरील हावभाव हे सर्व भूमिकेला साजेसे आणि अत्यंत स्वाभाविक असत.
• सूक्ष्म निरीक्षण: समाजात वावरताना त्या विविध व्यक्तींचे निरीक्षण करत असत आणि त्यातून मिळणारे अनुभव आपल्या भूमिकेसाठी वापरत. यामुळे त्यांच्या भूमिका अधिक वास्तववादी आणि प्रेक्षकांना भावणाऱ्या ठरत.
• संपूर्ण समर्पण: एकदा भूमिका स्वीकारल्यावर, त्या ती भूमिका साकारण्यासाठी स्वतःला पूर्णपणे समर्पित करत असत. भूमिकेची तयारी करताना त्या अनेकदा रंगमंचावर किंवा रिहर्सलमध्येच हरवून जात असत, ज्यामुळे त्या पात्राच्या भावना आणि विचार प्रेक्षकांपर्यंत प्रभावीपणे पोहोचवू शकल्या.
• प्रत्येक भूमिकेला न्याय: मग ती एक सामान्य गृहिणी असो, एक संघर्ष करणारी स्त्री असो, किंवा एक कणखर माता असो, सुलभा देशपांडे प्रत्येक भूमिकेला तिच्या अपेक्षित गांभीर्याने आणि प्रामाणिकपणे न्याय देत असत. त्यांच्या अभिनयामुळे ती पात्रे प्रेक्षकांच्या मनात कायमची घर करून राहत असत.

त्यांच्या या तन्मयतेमुळे आणि अभिनयातील प्रामाणिकपणामुळे सुलभा देशपांडे भारतीय रंगभूमी आणि चित्रपटसृष्टीत एक आदरणीय स्थान प्राप्त करू शकल्या.