1. राजकीय आणि आर्थिक असमानता: काही प्रदेशांना पुरेसा विकास न मिळाल्याने ते मागास राहतात, तर काही प्रदेश विकसित होतात. यामुळे असंतोष निर्माण होतो आणि प्रदेशवाद वाढू लागतो.

2. भाषिक आणि सांस्कृतिक अस्मिता: भाषिक आणि सांस्कृतिक फरकांमुळे काहीवेळा लोकांना वाटते की त्यांची ओळख आणि हितसंबंध जपले जात नाहीयेत. त्यामुळे ते स्वतःच्या प्रदेशाला अधिक महत्त्व देतात.

3. नैसर्गिक साधनसंपत्तीचे वाटप: राज्या-राज्यात नैसर्गिक साधनसंपत्तीच्या वाटपावरून वाद निर्माण होतात. ज्या प्रदेशात ही संपत्ती आहे, त्यांना वाटते की त्याचा पुरेसा लाभ त्यांना मिळत नाही.

4. रोजगाराच्या संधी: काही प्रदेशांमध्ये रोजगाराच्या संधी कमी असल्याने लोकांमध्ये नाराजी असते. त्यामुळे स्थानिक लोकांना नोकऱ्यांमध्ये प्राधान्य मिळावे, अशी मागणी जोर धरू लागते.

5. राजकीय हस्तक्षेप: केंद्र सरकार किंवा इतर राज्यांकडून एखाद्या प्रदेशावर अन्याय होत आहे, असे वाटल्यास तेथील लोक प्रदेशवादाला प्रोत्साहन देतात.

6. सामाजिक ध्रुवीकरण: समाजात धार्मिक, जातीय किंवा वांशिक ध्रुवीकरण झाल्यास त्याचे रूपांतर प्रादेशिक अस्मितेमध्ये होऊ शकते.

7. माहिती आणि तंत्रज्ञानाचा प्रभाव: सोशल मीडिया आणि इंटरनेटमुळे लोकांना आपल्या प्रदेशाबद्दल अधिक माहिती मिळते आणि तेथील समस्यांवर चर्चा करणे सोपे होते. यामुळे प्रादेशिक भावना वाढीस लागतात.

8. विकासाचे असमतोल: काही प्रदेशांमध्ये जास्त विकास होतो, तर काही मागास राहतात. यामुळे लोकांमध्ये असंतोष निर्माण होतो आणि ते प्रदेशवादाकडे आकर्षित होतात.