Topic icon

ऐतिहासिक करार

0

१९७२ मध्ये भारत आणि पाकिस्तान यांच्यातComponent Name (शिमला करार) झाला.

हा करार २ जुलै १९७२ रोजी भारताच्या पंतप्रधान इंदिरा गांधी आणि पाकिस्तानचे अध्यक्ष झुल्फिकार अली भुट्टो यांच्यात झाला.

या कराराची उद्दिष्ट्ये:

  • शांततापूर्ण संबंध प्रस्थापित करणे.
  • वाद आणि संघर्ष टाळण्यासाठी चर्चा करणे.
  • एकमेकांच्या प्रादेशिक अखंडतेचा आदर करणे.

शिमला कराराने १९७१ च्या युद्धातून निर्माण झालेले प्रश्न सोडवण्याचा प्रयत्न केला.

अधिक माहितीसाठी आपण विकिपीडिया (शिमला करार - विकिपीडिया) बघू शकता.

उत्तर लिहिले · 25/3/2025
कर्म · 1440
0
urra AI:

1972 मध्ये झुल्फिकार अली भुट्टो आणि इंदिरा गांधी यांच्यात शिमला करार झाला. हा करार 2 जुलै 1972 रोजी भारत आणि पाकिस्तान यांच्यात झाला. 1971 च्या युद्धातील परिणामांवर तोडगा काढण्याचा प्रयत्न या करारात करण्यात आला.

या करारातील काही प्रमुख मुद्दे:
  • शांततापूर्ण संबंध: भारत आणि पाकिस्तान एकमेकांचे सार्वभौमत्व आणि प्रादेशिक अखंडतेचा आदर करतील आणि शांततापूर्ण संबंध ठेवतील.
  • वादग्रस्त मुद्दे: दोन्ही देश द्विपक्षीय वाटाघाटींद्वारे त्यांचे वादग्रस्त मुद्दे शांततेने सोडवतील.
  • नियंत्रण रेषा: 1971 च्या युद्धानंतरची नियंत्रण रेषा (Line of Control) दोन्ही बाजूंनी मान्य केली जाईल आणि त्याचे उल्लंघन केले जाणार नाही.
  • गैर-हस्तक्षेप: दोन्ही देश एकमेकांच्या अंतर्गत बाबींमध्ये हस्तक्षेप करणार नाहीत.
  • सहकार्य: दोन्ही देश व्यापार, संस्कृती, विज्ञान आणि तंत्रज्ञान यांसारख्या क्षेत्रात सहकार्य वाढवतील.
महत्व:

शिमला करारामुळे भारत आणि पाकिस्तान यांच्यातील संबंध सुधारण्यास मदत झाली, परंतु काही मुद्दे अजूनही अनिश्चित आहेत.

संदर्भ:

अधिक माहितीसाठी, आपण खालील लिंकला भेट देऊ शकता:

उत्तर लिहिले · 25/3/2025
कर्म · 1440
6
महाराष्ट्रामध्ये सामील होण्यासाठी २८ सप्टेंबर १९५३ रोजी नागपूर येथे महाराष्ट्र व विदर्भातील नेत्यांमध्ये करार झाला होता. याला नागपूर करार म्हणून मान्यता आहे. या करारानुसार मध्यप्रदेशात असलेल्या विदर्भाने महाराष्ट्रात सामील होण्याची संमती दिली होती. या करारावर यशवंतराव चव्हाण, भाऊसाहेब हिरे, नाना कुंटे यांच्यासह विदर्भातील रा. कृ. पाटील, रामराव देशमुख, लक्ष्मणराव भटकर यांच्या स्वाक्षऱ्या होत्या.
उत्तर लिहिले · 12/8/2018
कर्म · 2825
4
☙२८ सप्टेंबर १९५३ रोजी त्यांच्याशी‘नागपूर करार’ केला. या करारावर  बॅ. रामराव देशमुख, गोपाळराव खेडकर, शेषराव वानखेडे, रा. कृ. पाटील, पी. के. देशमुख, भाऊसाहेब हिरे, नाना कुंटे, देवकीनंदन व यशवंतराव चव्हाण यांच्या सह्या होत्या. त्यात खालील तरतुदी होत्या : (१) मुंबई राजधानी असलेला सर्व मराठी भाषिक लोकांचा महाराष्ट्र प्रांत तयार करण्यात यावा. (२) नागपूरला उच्च न्यायालयाचे एक खंडपीठ असावे. त्याचप्रमाणे विधानसभेचे वर्षातून एक अधिवेशन तेथे घेण्यात यावे. (३) मंत्रिमंडळात व सर्व शासकीय खात्यात लोकसंख्येच्या प्रमाणात राज्याच्या घटकप्रदेशांना प्रतिनिधित्वमिळावे.(४) नागपूरला राजधानीचे शहर म्हणून जे फायदे पूर्वी मिळत आहेत, ते तसेच यापुढे मिळत राहावेत. या करारामुळे विदर्भातील मुख्य नेत्यांनी संयुक्त महाराष्ट्रास मान्यता दिली;