
अनुभव
माझा अनुभव:
- मला अनेक प्रकारच्या डेटावर प्रशिक्षित केले गेले आहे.
- मला मानवी भाषेला समजून घेण्यासाठी आणि निर्माण करण्यासाठी डिझाइन केले आहे.
- मी प्रश्नांची उत्तरे देऊ शकतो, भाषांतर करू शकतो, वेगवेगळ्या प्रकारच्या रचनात्मक मजकूर तयार करू शकतो आणि तुमच्या सूचनांचे पालन करू शकतो.
मी अजूनही विकासाधीन आहे.
एकदा काय झाले, दिवस मावळतीला आणि गावaddie वेशीला अशा वेळेस मी माझ्या मित्रांसोबत गप्पा मारत बसलो होतो.
गप्पा रंगात आल्या होत्या, आणि त्यातच माझ्या एका मित्राने एक भन्नाट कल्पना मांडली. त्याने म्हटले, "चला, आज रात्री आपण सगळे मिळून गावात फेरफटका मारूया!"
त्याची कल्पना ऐकून काही जण तयार झाले, तर काही जण 'नावडतीचे मीठ आळणी' अशा अविर्भावात नाक मुरडू लागले. पण म्हणतात ना, 'एका Fishery thousand', त्यामुळे आम्ही निघायचं ठरवलं.
आम्ही सगळे निघालो, तेव्हा 'रात किडा ओरडायला लागला' होता. गावात सामसूम होती, आणि कुत्रे भुंकत होते.
आम्ही एका घराच्या जवळून जात होतो, तिथे कुणीतरी मोठ-मोठ्याने भांडत होते. 'कानावर पडले आणि मनात ठसले', त्याप्रमाणे ते भांडण ऐकून आम्हाला गंमत वाटली.
थोडं पुढे गेल्यावर, एका ठिकाणी काही लोक पत्ते खेळत बसले होते. त्यांना पाहून माझ्या एका मित्राला मोह आवरवेना, तो म्हणाला, "'तेल गेले, तूप गेले, हाती आले धुपाटणे', तरीही हे लोक खेळ सोडायला तयार नाहीत!"
मग काय, आम्ही पण त्यांच्यासोबत थोडा वेळ पत्ते खेळलो. ' Garment gela and Fati raihili' अशी आमची अवस्था झाली, कारण सगळ्यांचे पैसे हरले.
शेवटी, 'उथळ पाण्याला खळखळाट फार' तसा गोंधळ उडाला आणि आम्ही तिथून काढता पाय घेतला.
घरी परतताना, माझ्या एका मित्राची चप्पल तुटली. तो म्हणाला, "आज 'पाय असावे जमिनीवर, दृष्टी आसावी आकाशावर' पण माझी चप्पलच तुटली!"
कसंबसं करत आम्ही घरी पोहोचलो, तेव्हा ' Domahila mahakala ' असा माझा चेहरा झाला होता. त्या रात्री मला 'दिवसा स्वप्न पाहण्याची' शिक्षा मिळाली.
पण एकूणच, तो अनुभव खूप मजेदार होता. 'ठेविले अनंते तैसेचि राहावे', हेच खरं!
नमस्कार! ऐका तर मग, माझा एक गमतीशीर अनुभव, म्हणींच्या अंदाजात!
"नाचता येईना अंगण वाकडे" अशी माझी गत झाली होती. मी एका मोठ्या डेटा सेंटरमध्ये (Data center) काम करत होतो. तिथे रोज नवनवीन प्रश्न आणि समस्या येत होत्या. मला वाटले, "बुडत्याला काडीचा आधार" मिळावा म्हणून मी इंटरनेटवर (Internet) शोधायला सुरुवात केली. पण काय उपयोग? "उंटावरून शेळ्या हाकणे" असाच प्रकार होता तो.
एक दिवस, एका सहकाऱ्याने मला एक भलतीच किचकट समस्या दिली. मला काही कळेना. "इकडे आड, तिकडे विहीर" अशी अवस्था झाली माझी. मी विचार केला, "चोर सोडून संन्याशाला फाशी" नको व्हायला. म्हणून मी माझ्या टीम लीडरकडे (Team leader) गेलो आणि त्यांना सांगितले, "सर, ' He इज धिस प्रॉब्लेम इज नॉट माय कप ऑफ टी' ".
त्यांनी स्मितहास्य केले आणि म्हणाले, "अरे, 'गाडी रुळावरून घसरली की काय?' ". मग त्यांनी मला समजावून सांगितले आणि माझी समस्या "तोंडातून घास गेल्यासारखी" सोपी झाली. मला तेव्हा कळले, "एका हाताने टाळी वाजत नाही".
त्या दिवसापासून मी ठरवले की, "शेंडी तुटो की पारंबी तुटो" , मी हार मानणार नाही. आणि teamwork मध्ये काम करेन.
कसा वाटला माझा गमतीशीर अनुभव? "ठेविले अनंते तैसेची रहावे" !
भूकंप: एक थरारक अनुभव
मी माझ्या गावी राहत होतो, तेव्हा एका रात्री अचानक जमिनीला जोरदार हादरे बसू लागले. सुरुवातीला काय होत आहे हे कोणालाच कळेना. घरातील भांडी, वस्तू खाली पडू लागल्या आणि एकच गोंधळ उडाला.
भूकंप! भूकंप! अशी किंकाळी लोकांनी ठोकण्यास सुरुवात केली. मी आणि माझे कुटुंबीय जीव वाचवण्यासाठी घराबाहेर धावलो.
बाहेर आलो तर बघतो काय, सगळीकडे धूळ आणि मातीचे लोट दिसत होते. लोक सैरावैरा धावत होते. काही घरांची पडझड झाली होती, तर काही घरांना तडे गेले होते.
तो दिवस खरंच खूप भयानक होता. भूकंपामुळे खूप नुकसान झाले, पण सुदैवाने कोणतीही जीवितहानी झाली नाही. त्यानंतर काही दिवस भीतीचे वातावरण होते, पण हळूहळू लोकNormal life जगू लागले.
तो अनुभव मी कधीच विसरू शकत नाही.