या गोष्टी आपल्यासाठी सामान्य आहेत. प्रत्येक दिवशी काही ना काही दिवस या परिस्थितीचा त्रास होत आहे. मला एक अनुभव सामायिक करायचा आहे,

एक मुलगी होती, जी ध्येय- केंद्रित, स्वप्न देणारं, ध्येय-लक्ष केंद्रित नेहमी तिच्या ध्येयाबद्दल विचार करते. तिचे वैद्यकीय अधिकारी होण्याचे उद्दीष्ट आहे की त्यांना कसे जायचे याविषयीची पावले त्यांना ठाऊक आहेत की सर्व प्रथम एनईईटी परीक्षेची तयारी करण्यासाठी जीवशास्त्र निवडण्यासाठी विज्ञानघेतात आणि त्यानंतर एमबीबीएसचा अभ्यास करून कमीतकमी 50% आणि त्यानंतर आणखी एक परीक्षा क्रॅक करा एकत्रित वैद्यकीय युपीएससीद्वारे आयोजित केले जाते.

ती स्वत: ची अभ्यास करत होती, कोचिंगमध्ये कधीच सामील होत नव्हती परंतु जगाला जिंकण्यासाठी धैर्य धरावे लागले. पण तिच्यावर काही वाईट गोष्टी घडून आल्या. ती २ वेळा अयशस्वी झाली. खरंतर ती अयशस्वी होत नाही पण पैशाच्या समस्येसाठी ती महाविद्यालयात सामील होत नाही पण तरीही ती सरकारी महाविद्यालयाची वाट पहात आहे आणि विश्वास आहे, तिच्यावर विश्वास ठेवा...

ती वाट पहात आहे. आशा आहे की देव तिची स्वप्ने पूर्ण करेल. आपण जेव्हा आपण कशाची तरी प्रतीक्षा कराल तेव्हा प्रत्येक वेळी असे घडते की आम्हाला काहीतरी हवे आहे परंतु काही कारणामुळे आम्हाला ते मिळत नाही कदाचित आपल्याकडून काही चूक झाली असेल किंवा आपण कदाचित त्याहून अधिक योग्य असाल. आणि आयुष्य त्या गोष्टीसाठी आपला संयम पातळी तपासते.

या गोष्टी आपल्यासाठी सामान्य आहेत. प्रत्येक दिवशी काही ना काही दिवस या परिस्थितीचा त्रास होत आहे. मला एक अनुभव सामायिक करायचा आहे,

एक मुलगी होती, जी ध्येय- केंद्रित, स्वप्न देणारं, ध्येय-लक्ष केंद्रित नेहमी तिच्या ध्येयाबद्दल विचार करते. तिचे वैद्यकीय अधिकारी होण्याचे उद्दीष्ट आहे की त्यांना कसे जायचे याविषयीची पावले त्यांना ठाऊक आहेत की सर्व प्रथम एनईईटी परीक्षेची तयारी करण्यासाठी जीवशास्त्र निवडण्यासाठी विज्ञानआपल्याबरोबर काहीतरी चांगले घडेल

माझ्या आवडत्या व्यक्तीची वाट पाहताना आलेला अनुभव:

मी एका बस स्टॉपवर उभा होतो. माझ्या मनात खूप उत्सुकता आणि थोडीशी भीती होती, कारण मी माझ्या आवडत्या व्यक्तीची वाट पाहत होतो. ती व्यक्ती म्हणजे माझी आई. ती गावाला गेली होती आणि आज परत येणार होती.

बस स्टॉपवर खूप गर्दी होती. लोक येत-जात होते, पण माझे लक्ष फक्त रस्त्याकडे होते. प्रत्येक बस येताना मला वाटायचे की तीच बस आहे, पण ती नसायची. त्यामुळे थोडा हिरमोड व्हायचा.

मी माझ्या आईसोबतच्या आठवणींमध्ये रमून गेलो. तिने माझ्यासाठी केलेले प्रेम, तिची काळजी, तिचे बोलणे हे सगळे माझ्या डोळ्यासमोर येत होते. मला तिची खूप आठवण येत होती.

अचानक एक बस आली आणि मला त्यात माझी आई दिसली. माझा आनंद गगनात मावेनासा झाला. मी धावत जाऊन तिला भेटलो. तिने मला घट्ट मिठी मारली. त्या मिठीत मला खूप सुरक्षित आणि आनंदी वाटले.

आईला भेटल्यावर मला खूप आनंद झाला. वाट पाहण्याचा तो वेळ किती कठीण होता, हे मी विसरून गेलो.