वैद्यकीय तंत्रज्ञान
0
Answer link
सोनोग्राफी तंत्रज्ञानाच्या गैरवापराचे दुष्परिणाम :
काही जोखीम किंवा दुष्परिणाम आहेत का?
अल्ट्रासाऊंड स्कॅनमध्ये वापरल्या जाणार्‍या ध्वनी लहरींचे कोणतेही ज्ञात धोके नाहीत. इतर काही स्कॅन्सच्या विपरीत, जसे की CT स्कॅन
,अल्ट्रासाऊंड स्कॅनमध्ये रेडिएशनचा समावेश नसतो .
बाह्य आणि अंतर्गत अल्ट्रासाऊंड स्कॅनचे कोणतेही साइड इफेक्ट्स नसतात आणि ते सामान्यतः वेदनारहित असतात, जरी प्रोब तुमच्या त्वचेवर दाबल्याने किंवा तुमच्या शरीरात घातल्याने तुम्हाला काही अस्वस्थता जाणवू शकते.
जर तुमचे अंतर्गत स्कॅन होत असेल आणि तुम्हाला लेटेक्सची ऍलर्जी असेल, तर सोनोग्राफर किंवा स्कॅन करणार्‍या डॉक्टरांना हे कळवणे महत्त्वाचे आहे जेणेकरून ते लेटेक-फ्री प्रोब कव्हर वापरू शकतील.
एन्डोस्कोपिक अल्ट्रासाऊंड थोडे अधिक अस्वस्थ असू शकतात आणि त्यामुळे तात्पुरते दुष्परिणाम होऊ शकतात, जसे की घसा खवखवणे किंवा सूज येणे.
अंतर्गत रक्तस्त्राव सारख्या अधिक गंभीर गुंतागुंत होण्याचा धोका देखील आहे.
अल्ट्रासोनोग्राफी उच्च-फ्रिक्वेंसी ध्वनी लहरींचा वापर करते आणि रेडिएशनचे इतर प्रकार, क्ष-किरण असो वा नसो, त्याच्या वापराशी निगडीत काही धोके आहेत.
ध्वनी लहरी एकतर ट्रान्सड्यूसरवर परत परावर्तित होतात किंवा शरीराच्या ऊती त्या शोषून घेतात आणि उष्णतेच्या रूपात त्या नष्ट होतात. परिणामी शरीरातील उष्णतेमध्ये थोडीशी वाढ होऊ शकते, परंतु या उष्णतेचे कोणतेही नकारात्मक परिणाम दस्तऐवजीकरण केलेले नाहीत.
ध्वनी लहरी वायूच्या बुडबुड्यांमध्ये आणि त्याभोवती हालचाल निर्माण करतात, ज्यामुळे आसपासच्या ऊतींवर परिणाम होऊ शकतो आणि पोकळ्या निर्माण होऊ शकतात.
प्रचंड कंपनसंख्या असलेल्या (ध्वनिलहरी) पोकळ्या निर्माण झाल्यामुळे यांत्रिक नुकसान होते, परंतु ते मुक्त रॅडिकल्स आणि सेल डीएनएचे नुकसान करण्यास सक्षम इतर रसायने देखील तयार करू शकतात .
0
Answer link
गर्भ सोनोग्राफी तंत्रज्ञानाचा गैरवापर अनेक गंभीर दुष्परिणामांना जन्म देऊ शकतो, त्यापैकी काही खालीलप्रमाणे आहेत:
- गर्भपात:
भ्रूण लिंग निदान करून जर ते नको असेल, तर गर्भपात करणे. यामुळे समाजात लिंग गुणोत्तर बिघडते. स्त्रियांची संख्या कमी झाल्यास अनेक सामाजिक समस्या निर्माण होतात.
- असमान लिंग गुणोत्तर:
गर्भपात वाढल्यामुळे नैसर्गिक लिंग गुणोत्तर बिघडते.
- सामाजिक असमतोल:
लिंग गुणोत्तर असंतुलित झाल्यास विवाह आणि कुटुंब संस्थांवर नकारात्मक परिणाम होतो.
- मानसिक आणि भावनिक आघात:
गर्भपात करणाऱ्या महिलांना मानसिक आणि भावनिक त्रासातून जावे लागते.
- कायद्याचे उल्लंघन:
भारतात गर्भलिंग निदान करणे कायद्याने गुन्हा आहे. त्यामुळे या तंत्रज्ञानाचा गैरवापर करणे कायद्याचे उल्लंघन ठरते.
उपाय:
-
गर्भलिंग निदान करणाऱ्यांवर कठोर कारवाई करणे.
-
समाजात जनजागृती करणे.
-
'बेटी बचाओ, बेटी पढाओ' सारख्या योजनांची प्रभावी अंमलबजावणी करणे.
संदर्भ:
-
राष्ट्रीय आरोग्य अभियान [https://nhm.gov.in/]
-
Ministry of Women and Child Development [https://wcd.nic.in/]
1
Answer link
भारतीय वैज्ञानिक आणि अंतराळ संशोधनात घेतलेली गरुडभरारीचे वर्णन तुमच्या शब्दांत लिहा:
भारताने अंतराळ संशोधन क्षेत्रात एक मोठी झेप घेतली आहे. भारतीय शास्त्रज्ञांनी आपल्या अथक परिश्रमाने आणि बुद्धी कौशल्याने अनेक महत्वाचे टप्पे पार केले आहेत.
१९६० च्या दशकात, भारताने InCOSPAR (Indian National Committee for Space Research) ची स्थापना केली आणि थुंबा इक्वेटोरियल रॉकेट लाँचिंग स्टेशन (TERLS) वरून पहिले रॉकेट प्रक्षेपित केले.
१९७० च्या दशकात, 'आर्यभट्ट' हा पहिला भारतीय उपग्रह प्रक्षेपित करण्यात आला. त्यानंतर, भारताने 'भास्कर', 'रोहिणी' आणि 'इन्सॅट' उपग्रह मालिका विकसित केली, ज्यामुळे दूरसंचार, हवामान अंदाज आणि दूरसंवेदनाच्या क्षेत्रात क्रांती झाली.
१९८० च्या दशकात, भारताने PSLV (Polar Satellite Launch Vehicle) विकसित केले, ज्यामुळे कमी खर्चात उपग्रह प्रक्षेपित करणे शक्य झाले.
२००८ मध्ये, 'चांद्रयान-१' हे चंद्रावर पाठवण्यात आले, ज्यामुळे चंद्राच्या पृष्ठभागावर पाणी असल्याचे पुरावे मिळाले.
२०१४ मध्ये, 'मंगळयान' (Mars Orbiter Mission - MOM) हे मंगळावर पाठवण्यात आले, ज्यामुळे भारत पहिल्याच प्रयत्नात मंगळावर यान पाठवणारा पहिला देश ठरला.
भारतीय अंतराळ संशोधन संस्थेने (ISRO) अनेक विक्रम केले आहेत आणि जगाला भारताच्या वैज्ञानिक क्षमतेची जाणीव करून दिली आहे. भविष्यात, भारत 'गगनयान' सारख्या महत्वाकांक्षी प्रकल्पांवर काम करत आहे, ज्यामुळे भारतीय अंतराळवीर अंतराळात प्रवास करू शकतील.
अशा प्रकारे, भारतीय वैज्ञानिकांनी आणि अंतराळ संशोधकांनी घेतलेली गरुडभरारी देशाला गौरवशाली भविष्य दाखवते.
0
Answer link
सरोगेट आई म्हणजे एक अशी महिला जी दुसऱ्या जोडप्यासाठी गर्भधारणा करते आणि बाळ जन्माला घालते.
सरोगसी दोन प्रकारची असते:
- पारंपारिक सरोगसी: या प्रक्रियेत, सरोगेट आई स्वतःच्या अंड्याचा वापर करते आणि तिच्या गर्भाशयात शुक्राणू (स्पर्म) इंजेक्ट केले जातात. त्यामुळे सरोगेट आई बाळाची जैविक (biological) आई असते.
- गर्भधारणेची सरोगसी: या प्रक्रियेत, सरोगेट आईच्या गर्भाशयात दुसऱ्या महिलेचे अंडे आणि तिच्याPartner चे शुक्राणू (स्पर्म) वापरून तयार केलेले भ्रूण (embryo) ठेवले जाते. त्यामुळे सरोगेट आई फक्त बाळ आपल्या गर्भाशयात वाढवते, ती बाळाची जैविक आई नसते.
सरोगसी अनेक कारणांसाठी निवडली जाते, जसे की:
- ज्या स्त्रिया গর্ভধারণ करण्यास सक्षम नसतात.
- ज्या स्त्रियांना काही वैद्यकीय समस्या असतात ज्यामुळे गर्भधारणा करणे धोक्याचे असू शकते.
- समलैंगिक जोडप्यांना (same-sex couples) ज्यांना मूल हवे असते.
भारतात सरोगसी कायदेशीर आहे, परंतु काही नियम आणि अटी आहेत ज्यांचे पालन करणे आवश्यक आहे.
अधिक माहितीसाठी, आपण खालील संकेतस्थळांना भेट देऊ शकता:
0
Answer link
_*⭕ वेदनारहित इंजेक्शनाचा 💉 शोध ⭕*_
💉अनेकजणांना इंजेक्शन घेताना भीती वाटते. यालाच ट्रायपॅनोफोबिआ म्हणतात. भारतातील जवळपास 10 टक्के नागरिकांना इंजेक्शन्सची भीती वाटते. डॉक्टरकडे जाऊन इंजेक्शन घेण्याच्या विचारानेही नागरिक घाबरतात. परिणामी अशा लोकांना आजार व संसर्ग होण्याचा धोका वाढतो. पण भीती वाटणार्या इंजेक्शनच्या सुईसाठी ‘कूलसेन्स’ येथील संशोधकांच्या टीमने उपाय शोधून काढला आहे.💉
💉या अहवालानुसार, सध्या भारतात 10 कोटी नागरिक मधुमेहाने पीडित आहेत. यापैकी 25 टक्के रुग्णांना इन्शुलिनवर अवलंबून राहावे लागते. तर दुसरीकडे वयवर्षे पाच पर्यंतच्या मुलांनाही अनेक वेदनारहित इंजेक्शन दिली जातात. अशावेळी ई-कूलसेन्सचा वापर करुन इंजेक्शन दिल्यास बाळाला कोणतीही वेदना जाणवत नाही. या उपकरणातील सोल्यूशन इंजेक्शनपूर्वी त्वचेला बधीरकरते. ई-कूलसेन्सच्या प्रमुख युनिटमध्ये अॅल्कोहोलिक जेल असलेले निर्जंतुकीकरण तंत्र आहे.
माहिती सेवा ग्रूप पेठवडगाव
हे जेल अॅप्लिकेटरच्या त्वचेवर पसरवल्यानंतर त्वचेला थंडावा मिळतो. ज्यामुळे इंजेक्शन देताना वेदना होत नाहीत. या उत्पादनाबाबत बोलताना कूलसेन्सचे व्यवस्थापकीय भागीदार शैलेश कुलकर्णी म्हणाले की, रेफरन्स लॅब्स, हॉस्पिटल्स, रिटेल फार्मासीज, डॉक्टरांचे दवाखाने, आरोग्याची तपासणी, आण्विक नैदानिक चाचणी, अॅथलीटचे परीक्षण व वैद्यकीय चाचण्या अशा विविध माध्यमांमध्ये अशा प्रकाराच्या तंत्रज्ञानाची गरज आहे. अशा माध्यमांसाठी ई-कूलसेन्स प्रभावी ठरु शकते. डायलिसिस रुग्ण, केमोथेरेपी व्यवस्थापन, चेहर्यावरील बोटोक्स इंजेक्शन्साठी कॉस्मेटिक सर्जरी व डर्माटोलॉजी, ऑफ्थॅल्मोलॉजिस्ट, ईएनटी सर्जन, जनरल सर्जन यांना स्थानिक रुग्णांना विविध लहान उपचारांसाठी भूल देताना, पॅथोलॉजिस्टद्वारे ब्लड कलेक्शनसाठी किंवा रक्तदान शिबिरादरम्यान कूलसेन्सचा प्रभावीपणे वापर करता येऊ शकतो, असे इंडियन सोसायटी ऑफ अॅनेस्थेसियोलॉजिस्ट्स (आयएसए)च्या खासगी चिकीत्सक फोरमचे राष्ट्रीय सह-संयोजक डॉ. पंकज गुप्ता यांनी सांगितले. मूळ इस्त्रायली उत्पादन असलेल्या कूलसेन्स किंमत भारतीय बाजारात सर्वसामान्यांसाठी माफत दरात उपलब्ध आहे.
💉अनेकजणांना इंजेक्शन घेताना भीती वाटते. यालाच ट्रायपॅनोफोबिआ म्हणतात. भारतातील जवळपास 10 टक्के नागरिकांना इंजेक्शन्सची भीती वाटते. डॉक्टरकडे जाऊन इंजेक्शन घेण्याच्या विचारानेही नागरिक घाबरतात. परिणामी अशा लोकांना आजार व संसर्ग होण्याचा धोका वाढतो. पण भीती वाटणार्या इंजेक्शनच्या सुईसाठी ‘कूलसेन्स’ येथील संशोधकांच्या टीमने उपाय शोधून काढला आहे.💉
💉या अहवालानुसार, सध्या भारतात 10 कोटी नागरिक मधुमेहाने पीडित आहेत. यापैकी 25 टक्के रुग्णांना इन्शुलिनवर अवलंबून राहावे लागते. तर दुसरीकडे वयवर्षे पाच पर्यंतच्या मुलांनाही अनेक वेदनारहित इंजेक्शन दिली जातात. अशावेळी ई-कूलसेन्सचा वापर करुन इंजेक्शन दिल्यास बाळाला कोणतीही वेदना जाणवत नाही. या उपकरणातील सोल्यूशन इंजेक्शनपूर्वी त्वचेला बधीरकरते. ई-कूलसेन्सच्या प्रमुख युनिटमध्ये अॅल्कोहोलिक जेल असलेले निर्जंतुकीकरण तंत्र आहे.
माहिती सेवा ग्रूप पेठवडगाव
हे जेल अॅप्लिकेटरच्या त्वचेवर पसरवल्यानंतर त्वचेला थंडावा मिळतो. ज्यामुळे इंजेक्शन देताना वेदना होत नाहीत. या उत्पादनाबाबत बोलताना कूलसेन्सचे व्यवस्थापकीय भागीदार शैलेश कुलकर्णी म्हणाले की, रेफरन्स लॅब्स, हॉस्पिटल्स, रिटेल फार्मासीज, डॉक्टरांचे दवाखाने, आरोग्याची तपासणी, आण्विक नैदानिक चाचणी, अॅथलीटचे परीक्षण व वैद्यकीय चाचण्या अशा विविध माध्यमांमध्ये अशा प्रकाराच्या तंत्रज्ञानाची गरज आहे. अशा माध्यमांसाठी ई-कूलसेन्स प्रभावी ठरु शकते. डायलिसिस रुग्ण, केमोथेरेपी व्यवस्थापन, चेहर्यावरील बोटोक्स इंजेक्शन्साठी कॉस्मेटिक सर्जरी व डर्माटोलॉजी, ऑफ्थॅल्मोलॉजिस्ट, ईएनटी सर्जन, जनरल सर्जन यांना स्थानिक रुग्णांना विविध लहान उपचारांसाठी भूल देताना, पॅथोलॉजिस्टद्वारे ब्लड कलेक्शनसाठी किंवा रक्तदान शिबिरादरम्यान कूलसेन्सचा प्रभावीपणे वापर करता येऊ शकतो, असे इंडियन सोसायटी ऑफ अॅनेस्थेसियोलॉजिस्ट्स (आयएसए)च्या खासगी चिकीत्सक फोरमचे राष्ट्रीय सह-संयोजक डॉ. पंकज गुप्ता यांनी सांगितले. मूळ इस्त्रायली उत्पादन असलेल्या कूलसेन्स किंमत भारतीय बाजारात सर्वसामान्यांसाठी माफत दरात उपलब्ध आहे.
5
Answer link
वैद्यकीय व्यवसायाचा कॉर्पोरेट धंदा: “खोऱ्याने पैसे ओढणाऱ्या” डॉक्टर पेशामागचं भीषण वास्तव
*_हॉटेल टाकण्या साठी तुम्ही आचारी असण्याची गरज नाही, तसंच हॉस्पिटल टाकण्यासाठी पण तुम्ही डॉक्टर असण्याची गरज नसते.ही गोष्ट बऱ्याच लोकांना माहिती नसते._*
पण मोठया मोठया उद्योगपतींना हे चांगलंच माहिती होतं. मग त्यांनी टोलेजंग कॉर्पोरेट हॉस्पिटल्स टाकली आणि त्याचा “मनी मेकिंग बिझनेस” बनवायला सुरुवात केली.
सोबत कॅशलेस मेडिक्लेम कंपन्यांचं जाळं वाढवायला पद्धतशीर सुरुवात केली गेली. आजारांच्या आणि मरणाच्या भीतीचं मार्केटिंग केलं जाऊ लागलं.
आपल्याला लक्षात येत असेलच की १९९२ पासून खूप गोष्टी कमालीच्या बदलत गेल्यात.
मोठ्या कॉर्पोरेट हॉस्पिटलचा डोलारा सांभाळायचा तर मग मेंटेनन्स पण झेपला पाहिजे, त्यासाठी पेशन्ट इनपुट जास्त पाहिजे. मग त्यासाठी सगळे मार्केटिंग स्किल्स वापरले गेले.
*कॉर्पोरेट् हॉस्पिटलचे पॅम्प्लेट्स गावोगावी वाटले जाऊ लागले. पेशन्ट कॅचमेण्टसाठी फ्री कॅम्प ठेवले जाऊ लागले.*
गरज नसताना (प्रिकॉशन म्हणून) तपासण्या सजेस्ट केल्या जाऊ लागल्या. *लोकंही “जरा सगळ्या बॉडीचं चेकप करा बरं” म्हणून भुलू लागले. PRO गावशहरातल्या डॉक्टर्सचे उंबरे झिजवू लागले. कमिशनचं आमिष देऊ लागले. आता वाडीवस्तीवरचा पेशन्ट पण डायरेक्ट पुण्यामुंबईला जाऊ लागला आणि *“म्हातारीच्या इलाजासाठी वावर इकलं, पण नीटच करून आणली”* हे अभिमानाने सांगू लागला.
जेवढा तुमच्याकडं पैसा जास्ती, तेवढं मोठं हॉस्पिटल निवडलं जाऊ लागलं. आणि जेवढं मोठं हॉस्पिटल तेवढा अभिमान जास्ती वाटू लागला.
*काहींना तर छोट्या हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट व्हायची लाज वाटू लागली.* त्यात इन्शुरन्स असेल तर बोलायलाच नको.आपण वाचत आहात माहिती सेवा ग्रूप पेठवडगावची पोस्ट,मग कॉर्पोरेट लॉबीनं फार्मा कंपन्यांना आणि सरकारला हाताशी धरलं. सरकारातून आपल्या पथ्यावरचे कायदे आणि नियम करून घ्यायला सुरुवात केली.
Consumer Protection Act नं तर खूप परिस्थिती चिघळवली. डॉक्टरांनी क्लिनिकल जजमेंटची साथ सोडली, आणि सगळं इन्व्हेस्टिगेशन बेस्ड होऊ लागलं. तपासण्यांना महत्व आलं. मग उपचाराचा खर्च वाढला.
त्याचा परिणाम म्हणून, समाजाचा डॉक्टरांवर संशय वाढला आणि डॉक्टरांचा समाजावरचा विश्वास कमी झाला.
मग आला CEA.. Clinical Establishments Act. त्यानं तर मध्यम आणि छोट्या हॉस्पिटल्सचं कंबरडंच मोडलं.
हॉस्पिटल कसं असावं याचे युरोपातल्या धर्तीवर बनविलेले नियम लागू केले गेले. तिथले ‘स्टँर्डडस’ जसेच्या तसे लागू केले गेले. तिथली ट्रीटमेंट कॉस्टिंग आणि इथली परिस्थिती याचा विचारच केला गेला नाही.
कायद्याप्रमाणे सगळे नॉर्मस् पाळायचे म्हणलं तर छोट्या हॉस्पिटलना अजिबात शक्य नाही, किंवा मग उपचाराचा खर्च तरी अव्वाच्यासव्वा वाढतो. मग समाजासाठी पुन्हा डॉक्टरच रडारवर.
अलीकडे छोट्या आणि मध्यम हॉस्पिटल्ससाठी प्रॅक्टिस करणं दिवसेंदिवस कठीण होत चाललंय. स्वतःचं हॉस्पिटल टाकायची हिम्मतच बहुतांश जण करत नाहीत. मग काय, व्हा कॉर्पोरेट हॉस्पिटलला जॉईन. आणि डावही तोच आहे.
*कॉर्पोरेट हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टर्स हे फक्त प्यादे म्हणून वापरले जातात. तिथे कन्सल्टंट म्हणून राहायचे असेल तर मंथली टार्गेट कंप्लिट करावे लागते.*
हॉस्पिटलला किती बिझनेस करून दिला, यावर त्या डॉक्टरचे तिथले भवितव्य अवलंबून राहते. बिलिंग डॉक्टरांच्या हातात नसतंच. लोकांना वाटतं तिथं डॉक्टरच लुटतात, पण ते मॅनेजमेंट कडून लुटले जात असतात.
*पण तरीही तिथे जॉईन राहण्याशिवाय कित्येक स्पेशालिस्ट आणि सुपरस्पेशालिस्ट डॉक्टरांकडे पर्यायच् नसतो. कारण स्वतःचं सुपरस्पेशालिटी हॉस्पिटल काढणं हे बहुतांश डॉक्टरांना परवडणारं नसतं.*
ही सगळी सिस्टिम खरंतर आपणच जन्माला घातली आहे.. छोटे दवाखाने, छोटे नर्सिंग होम, फॅमिली डॉक्टर या सगळ्या संकल्पनांचा बळी देऊन..!
त्यासाठी प्रत्येकाने हातभार लावला – सरकार नवनवीन कायदे आणतंय की ज्याची पूर्तता करणे वैयक्तिकरीत्या डॉक्टरला बहुतेक वेळा शक्यच होत नाही. त्यामुळे छोटी हॉस्पिटल्स बंद पडत चालली आहेत.
त्यात डॉक्टरांवर होणारे हल्ले – त्यामुळे वैयक्तिक हॉस्पिटल्स काढण्यापासून डॉक्टर्स पळ काढायला लागले आहेत.
समाजात डॉक्टर्सची संख्या कमी आहे म्हणून सरकारी कॉलेजेस वाढविण्यापेक्षा प्रायव्हेट मेडिकल कॉलेजेसचं कुरण चरायला मोकळं केलं गेलं, आणि डॉक्टरांचं भरमसाठ उत्पादन सुरू झालं. त्यातून अमाप पैसा ओतून जे डॉक्टर झाले, ते एक तर कॉर्पोरेट हॉस्पिटलला जॉईन झाले किंवा आपापली हॉस्पिटल्स टाकून हप्ते फेडत बसले.
*MBBS साठी पन्नास लाख डोनेशन आणि पुढे PG साठी एक ते दोन कोटी डोनेशन देऊन शिक्षण घेतलेला, चारपाच गुंठ्यांच्या हॉस्पिटलसाठी दीड कोटी आणि बिल्डिंगसाठी एक कोटी मोजलेल्या, आणि सर्व सोयीनींयुक्त हॉस्पिटल टाकलेल्या डॉक्टरला “तू समाजाची सेवा कर” असं तुम्ही कोणत्या तोंडाने म्हणणार आहात..?*
लोकांना वाटतं डॉक्टर खोऱ्याने ओढतात. पण खोरे असण्याचे दिवस गेलेत.
प्रत्येक स्पेशालिटीत शंभरात दहाबारा जणच चांगलं कमवित असतात, आणि समाजाच्या डोळ्यासमोर तेच येतात. आणि मग जनरलाईझ्ड स्टेटमेंट होते की डॉक्टर लोक खोऱ्याने ओढतात म्हणून.
मग छोट्या हॉस्पिटल्सनी ह्या मल्टीस्पेशालिटी आणि कॉर्पोरेट हॉस्पिटल्स समोर कसा तग धरायचा सांगा?
येणारा काळ हा पूर्णपणे मल्टीस्पेशालिटी कॉर्पोरेट हॉस्पिटल्सचा असणार आहे. पण तोपर्यंत मेडिकल फिल्डचं बरंच चारित्र्यहनन झालेलं असेल.
आणि छोट्या हॉस्पिटल्सचा पूर्णपणे बळी गेलेला असेल…
*_हॉटेल टाकण्या साठी तुम्ही आचारी असण्याची गरज नाही, तसंच हॉस्पिटल टाकण्यासाठी पण तुम्ही डॉक्टर असण्याची गरज नसते.ही गोष्ट बऱ्याच लोकांना माहिती नसते._*
पण मोठया मोठया उद्योगपतींना हे चांगलंच माहिती होतं. मग त्यांनी टोलेजंग कॉर्पोरेट हॉस्पिटल्स टाकली आणि त्याचा “मनी मेकिंग बिझनेस” बनवायला सुरुवात केली.
सोबत कॅशलेस मेडिक्लेम कंपन्यांचं जाळं वाढवायला पद्धतशीर सुरुवात केली गेली. आजारांच्या आणि मरणाच्या भीतीचं मार्केटिंग केलं जाऊ लागलं.
आपल्याला लक्षात येत असेलच की १९९२ पासून खूप गोष्टी कमालीच्या बदलत गेल्यात.
मोठ्या कॉर्पोरेट हॉस्पिटलचा डोलारा सांभाळायचा तर मग मेंटेनन्स पण झेपला पाहिजे, त्यासाठी पेशन्ट इनपुट जास्त पाहिजे. मग त्यासाठी सगळे मार्केटिंग स्किल्स वापरले गेले.
*कॉर्पोरेट् हॉस्पिटलचे पॅम्प्लेट्स गावोगावी वाटले जाऊ लागले. पेशन्ट कॅचमेण्टसाठी फ्री कॅम्प ठेवले जाऊ लागले.*
गरज नसताना (प्रिकॉशन म्हणून) तपासण्या सजेस्ट केल्या जाऊ लागल्या. *लोकंही “जरा सगळ्या बॉडीचं चेकप करा बरं” म्हणून भुलू लागले. PRO गावशहरातल्या डॉक्टर्सचे उंबरे झिजवू लागले. कमिशनचं आमिष देऊ लागले. आता वाडीवस्तीवरचा पेशन्ट पण डायरेक्ट पुण्यामुंबईला जाऊ लागला आणि *“म्हातारीच्या इलाजासाठी वावर इकलं, पण नीटच करून आणली”* हे अभिमानाने सांगू लागला.
जेवढा तुमच्याकडं पैसा जास्ती, तेवढं मोठं हॉस्पिटल निवडलं जाऊ लागलं. आणि जेवढं मोठं हॉस्पिटल तेवढा अभिमान जास्ती वाटू लागला.
*काहींना तर छोट्या हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट व्हायची लाज वाटू लागली.* त्यात इन्शुरन्स असेल तर बोलायलाच नको.आपण वाचत आहात माहिती सेवा ग्रूप पेठवडगावची पोस्ट,मग कॉर्पोरेट लॉबीनं फार्मा कंपन्यांना आणि सरकारला हाताशी धरलं. सरकारातून आपल्या पथ्यावरचे कायदे आणि नियम करून घ्यायला सुरुवात केली.
Consumer Protection Act नं तर खूप परिस्थिती चिघळवली. डॉक्टरांनी क्लिनिकल जजमेंटची साथ सोडली, आणि सगळं इन्व्हेस्टिगेशन बेस्ड होऊ लागलं. तपासण्यांना महत्व आलं. मग उपचाराचा खर्च वाढला.
त्याचा परिणाम म्हणून, समाजाचा डॉक्टरांवर संशय वाढला आणि डॉक्टरांचा समाजावरचा विश्वास कमी झाला.
मग आला CEA.. Clinical Establishments Act. त्यानं तर मध्यम आणि छोट्या हॉस्पिटल्सचं कंबरडंच मोडलं.
हॉस्पिटल कसं असावं याचे युरोपातल्या धर्तीवर बनविलेले नियम लागू केले गेले. तिथले ‘स्टँर्डडस’ जसेच्या तसे लागू केले गेले. तिथली ट्रीटमेंट कॉस्टिंग आणि इथली परिस्थिती याचा विचारच केला गेला नाही.
कायद्याप्रमाणे सगळे नॉर्मस् पाळायचे म्हणलं तर छोट्या हॉस्पिटलना अजिबात शक्य नाही, किंवा मग उपचाराचा खर्च तरी अव्वाच्यासव्वा वाढतो. मग समाजासाठी पुन्हा डॉक्टरच रडारवर.
अलीकडे छोट्या आणि मध्यम हॉस्पिटल्ससाठी प्रॅक्टिस करणं दिवसेंदिवस कठीण होत चाललंय. स्वतःचं हॉस्पिटल टाकायची हिम्मतच बहुतांश जण करत नाहीत. मग काय, व्हा कॉर्पोरेट हॉस्पिटलला जॉईन. आणि डावही तोच आहे.
*कॉर्पोरेट हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टर्स हे फक्त प्यादे म्हणून वापरले जातात. तिथे कन्सल्टंट म्हणून राहायचे असेल तर मंथली टार्गेट कंप्लिट करावे लागते.*
हॉस्पिटलला किती बिझनेस करून दिला, यावर त्या डॉक्टरचे तिथले भवितव्य अवलंबून राहते. बिलिंग डॉक्टरांच्या हातात नसतंच. लोकांना वाटतं तिथं डॉक्टरच लुटतात, पण ते मॅनेजमेंट कडून लुटले जात असतात.
*पण तरीही तिथे जॉईन राहण्याशिवाय कित्येक स्पेशालिस्ट आणि सुपरस्पेशालिस्ट डॉक्टरांकडे पर्यायच् नसतो. कारण स्वतःचं सुपरस्पेशालिटी हॉस्पिटल काढणं हे बहुतांश डॉक्टरांना परवडणारं नसतं.*
ही सगळी सिस्टिम खरंतर आपणच जन्माला घातली आहे.. छोटे दवाखाने, छोटे नर्सिंग होम, फॅमिली डॉक्टर या सगळ्या संकल्पनांचा बळी देऊन..!
त्यासाठी प्रत्येकाने हातभार लावला – सरकार नवनवीन कायदे आणतंय की ज्याची पूर्तता करणे वैयक्तिकरीत्या डॉक्टरला बहुतेक वेळा शक्यच होत नाही. त्यामुळे छोटी हॉस्पिटल्स बंद पडत चालली आहेत.
त्यात डॉक्टरांवर होणारे हल्ले – त्यामुळे वैयक्तिक हॉस्पिटल्स काढण्यापासून डॉक्टर्स पळ काढायला लागले आहेत.
समाजात डॉक्टर्सची संख्या कमी आहे म्हणून सरकारी कॉलेजेस वाढविण्यापेक्षा प्रायव्हेट मेडिकल कॉलेजेसचं कुरण चरायला मोकळं केलं गेलं, आणि डॉक्टरांचं भरमसाठ उत्पादन सुरू झालं. त्यातून अमाप पैसा ओतून जे डॉक्टर झाले, ते एक तर कॉर्पोरेट हॉस्पिटलला जॉईन झाले किंवा आपापली हॉस्पिटल्स टाकून हप्ते फेडत बसले.
*MBBS साठी पन्नास लाख डोनेशन आणि पुढे PG साठी एक ते दोन कोटी डोनेशन देऊन शिक्षण घेतलेला, चारपाच गुंठ्यांच्या हॉस्पिटलसाठी दीड कोटी आणि बिल्डिंगसाठी एक कोटी मोजलेल्या, आणि सर्व सोयीनींयुक्त हॉस्पिटल टाकलेल्या डॉक्टरला “तू समाजाची सेवा कर” असं तुम्ही कोणत्या तोंडाने म्हणणार आहात..?*
लोकांना वाटतं डॉक्टर खोऱ्याने ओढतात. पण खोरे असण्याचे दिवस गेलेत.
प्रत्येक स्पेशालिटीत शंभरात दहाबारा जणच चांगलं कमवित असतात, आणि समाजाच्या डोळ्यासमोर तेच येतात. आणि मग जनरलाईझ्ड स्टेटमेंट होते की डॉक्टर लोक खोऱ्याने ओढतात म्हणून.
मग छोट्या हॉस्पिटल्सनी ह्या मल्टीस्पेशालिटी आणि कॉर्पोरेट हॉस्पिटल्स समोर कसा तग धरायचा सांगा?
येणारा काळ हा पूर्णपणे मल्टीस्पेशालिटी कॉर्पोरेट हॉस्पिटल्सचा असणार आहे. पण तोपर्यंत मेडिकल फिल्डचं बरंच चारित्र्यहनन झालेलं असेल.
आणि छोट्या हॉस्पिटल्सचा पूर्णपणे बळी गेलेला असेल…
0
Answer link
बुद्धी वाढवणारे इंजेक्शन काही वर्षांपूर्वी निघाले होते, याबद्दल मला नक्की माहिती नाही. सामान्यपणे, बुद्धी वाढवण्यासाठी औषधे किंवा इंजेक्शन्स सिद्ध झालेली नाहीत. बुद्धी ही अनेक घटकांवर अवलंबून असते, जसे की आनुवंशिकता, शिक्षण, आणि वातावरण. त्यामुळे बुद्धी वाढवण्यासाठी कोणत्याही एका इंजेक्शनवर अवलंबून राहणे योग्य नाही.
बुद्धी सुधारण्यासाठी काही गोष्टी मदत करू शकतात:
- शिक्षण: नवनवीन गोष्टी शिकणे आणि ज्ञान वाढवणे.
- आहार: पोषक आहार घेणे.
- व्यायाम: नियमित व्यायाम करणे.
- पुरेशी झोप: दररोज रात्री 7-8 तास झोप घेणे.
- सामाजिक संबंध: मित्र आणि कुटुंबासोबत वेळ घालवणे.
जर तुम्हाला बुद्धी वाढवण्यासंबंधी काही नवीन माहिती मिळाली असेल, तर कृपया विश्वसनीय स्त्रोतांकडून (reliable sources) ती तपासा.