नाट्य
धर्म आणि कायद्यावर आधारित नाटकांचे विविध प्रकार खालीलप्रमाणे आहेत:
१. धार्मिक विधी नाट्य (Religious Ritual Drama):
- धार्मिक विधी नाट्य हे धार्मिक विधी, कर्मकांड, आणि प्रथांचे नाट्य रूपांतरण असते.
- हे नाटक विशिष्ट धार्मिक विधींच्या महत्त्वावर प्रकाश टाकते आणि त्या विधींच्या आयोजनात मदत करते.
- उदाहरण: रामलीला (Ramleela) - हे रामायणावर आधारित आहे आणि भारतातील विविध भागांमध्ये सादर केले जाते.
२. नैतिक नाटक (Morality Play):
- नैतिक नाटक मध्ययुगीन काळात लोकप्रिय होते. यात अमूर्त संकल्पनांचे (abstract concepts) मानवीकरण केले जाते, जसे की 'मृत्यू', 'पाप', आणि 'पुण्य'.
- या नाटकांचा उद्देश लोकांना नैतिकतेचे धडे देणे आणि योग्य आचरण शिकवणे हा असतो.
- उदाहरण: एवरीमन (Everyman) - हे नाटक माणसाच्या जीवनातील नैतिक मूल्यांचे महत्त्व दर्शवते.
३. समस्या नाटक (Problem Play):
- समस्या नाटक सामाजिक आणि राजकीय समस्यांवर आधारित असते. यात कायद्याच्या आणि धार्मिक नियमांमुळे निर्माण होणाऱ्या समस्यांवर प्रकाश टाकला जातो.
- हे नाटक प्रेक्षकांना विचार करण्यास प्रवृत्त करते आणि समाजात सुधारणा घडवून आणण्यास मदत करते.
- उदाहरण: कोर्ट मार्शल (Court Martial) - हे नाटक सैन्यातील अन्याय आणि जातीय भेदभावावर आधारित आहे.
४. ऐतिहासिक धार्मिक नाटक (Historical Religious Drama):
- हे नाटक ऐतिहासिक घटना आणि धार्मिक व्यक्तींच्या जीवनावर आधारित असते.
- यात धार्मिक सुधारक, संत आणि महत्त्वपूर्ण धार्मिक घटनांचे नाट्य रूपांतरण केले जाते.
- उदाहरण: संत तुकाराम (Sant Tukaram) - हे नाटक संत तुकाराम यांच्या जीवनावर आधारित आहे.
५. न्यायालयीन नाटक (Courtroom Drama):
- न्यायालयीन नाटकांमध्ये कोर्टरूममधील दृश्ये आणि कायदेशीर प्रक्रियांचे प्रदर्शन केले जाते.
- यामध्ये साक्षी, युक्तिवाद आणि न्यायाधीशांचे निर्णय यांवर लक्ष केंद्रित केले जाते. अनेकदा हे नाटक सत्य आणि न्यायाच्या शोधावर आधारित असते.
- उदाहरण: 'द ट्रायल ऑफ शिकागो सेव्हन' (The Trial of the Chicago Seven) - हे नाटक १९६० च्या दशकातील युद्धविरोधी कार्यकर्त्यांच्या खटल्यावर आधारित आहे.
हे विविध प्रकार धार्मिक आणि कायद्याच्या संबंधित नाटकांमध्ये आढळतात, जे समाजाला धार्मिक, नैतिक आणि कायदेशीर दृष्टीने विचार करण्यास प्रवृत्त करतात.
प्रहसन हा नाटकाचा एक प्रकार आहे. यात अतिशयोक्ती, विनोद आणि विसंगती यांचा वापर करून लोकांचे मनोरंजन केले जाते. प्रहसनामध्ये गंभीर विषयांना देखील विनोदी पद्धतीने हाताळले जाते.
प्रहसनाची वैशिष्ट्ये:
- विनोदी कथा:
यात मजेदार कथा असते.
- अतिशयोक्ती:
घटना आणि पात्रांचे स्वरूप वाढवून सांगितले जाते.
- विसंगती:
अपेक्षित नसलेल्या गोष्टी घडवून आणल्या जातात.
- हास्य:
लोकांना हसवणे हा मुख्य उद्देश असतो.
प्रहसनाचे प्रकार:
- Farce:
यात शारीरिक हावभाव, पाठलाग आणि मारामारी यांसारख्या गोष्टींचा वापर केला जातो.
- Satire:
यात समाज किंवा राजकारणातील दोषांवर उपहासात्मक टीका केली जाते.
- Burlesque:
यात गंभीर विषयाला विनोदी पद्धतीने सादर केले जाते.
मराठीतील काही प्रसिद्ध प्रहसने:
- ‘विकारविलसित’ - कृष्णाजी प्रभाकर खाडिलकर
- ‘ब्रह्मचारी’ - आचार्य अत्रे
- 'तोंड दाबून बुक्क्यांचा मार' - पु. ल. देशपांडे
प्रहसन हे नाटक लोकांचे मनोरंजन करते आणि त्यांना हसवते.
दिवाकर कृष्ण केळकर (दिवाकर) यांनी नाट्यछटा हा प्रकार साधारणपणे १९२० ते १९३० च्या दशकात लिहिता.
संदर्भ:
नाटक हे दृश्य कला (Performing Art) प्रकारातील एक महत्त्वाचे माध्यम आहे.
यात,
- कथा (Story)
- पात्र (Characters)
- संवाद (Dialogues)
- संगीत (Music)
- प्रकाश योजना (Lighting)
- वेशभूषा (Costumes)
- रंगभूषा (Makeup)
यांसारख्या विविध घटकांचा वापर करून एक कथानक (Plot) सादर केले जाते.
नाटक हे मनोरंजनाचे (Entertainment) एक उत्तम साधन आहे, त्याचबरोबर ते सामाजिक (Social) आणि सांस्कृतिक (Cultural) विषयांवर भाष्य करते.